Θεόφιλος, ένας διαχρονικόςΈλληνας

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας φτωχός φουστανελάς   που είχε τη μανία να ζωγραφίζει. Τον έλεγαν Θεόφιλο. Τα πινέλα του τα κουβαλούσε στο σελάχι του, εκεί που οι πρόγονοί του βάζαν τις πιστόλες και τα μαχαίρια τους. Τριγύριζε στα χωριά της Μυτιλήνης, στα χωριά του Πηλίου και ζωγράφιζε. Ζωγράφιζε ό,τι του παράγγελναν, για να βγάλει το ψωμί του. Υπάρχουν στο Βόλο κάμαρες ολόκληρες ζωγραφισμένες από το χέρι του Θεόφιλου, καφενέδες στη Λέσβο, μπακάλικα και μαγαζιά σε διάφορα μέρη..

Αυτά έγραφε ο Γιώργος Σεφέρης στο έργο του "Ένας φτωχός Φουστανελάς" για τον Θεόφιλο Κεφαλά - Χατζημιχαήλ.

Ο Θεόφιλος πέθανε τον Μάρτιο του 1934, παραμονές του Ευαγγελισμού, πιθανότατα από τροφική δηλητηρίαση. Ένα χρόνο αργότερα, έργα του εκτέθηκαν στο Μουσείο του Λούβρου ως δείγματα της δουλειάς ενός γνησίου λαϊκού (ναΐφ) ζωγράφου της Ελλάδας.

Εδώ θα παρακολουθήσετε μιά σειρά από πίνακες και ζωγραφιές του Θεόφιλου, χαρακτηριστικές του έργου του και της ζωής του, που μας έστειλε ή Φίλη μας Ζαφειρίνη.

Για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα για τη ζωή και το έργο του μεγάλου μας αυτού Έλληνα Καλλιτέχνη, μπορούν να παρακολουθήσουν από το YouTube ένα πολύ ωραίο ντοκυμανταίρ, εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=sOhNYIiqRw0

Το 1987 ο σκηνοθέτης Λάκης Παπαστάθης γύρισε τη ζωή του Θεόφιλου ταινία που παίχθηκε από την ΕΡΤ το 1987. Μπορείτε να την δείτε ολόκληρη, εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=nu9Z0YlB9aw

O Θεόφιλος ήταν ο ταπεινός που υψώθηκε ανάμεσα στους ανθρώπους, που δίδαξε χωρίς να έχει διδαχθεί, που επαινέθηκε χωρίς να το έχει επιδιώξει, που λατρεύθηκε μόνο μετά τον θάνατό του. Ένας διαχρονικός Έλληνας. . . . .