Το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας!!!


Έξι μαγικές λέξεις
των αρχαίων ελληνικών !!!
Αφιερωμένο  στους  ΕΛΛΗΝΕΣ

«OΙΑ ΗΩ, Ω ΥΙΕ, ΑΕΙ ΕΙ»,

 που σημαίνει
"Όπως η αυγή, γιε μου, να είσαι πάντα!"

Προσέξατε κάτι?
Ούτε ένα σύμφωνο, σε μια πλήρη φράση!
Σε ποια άλλη γλώσσα θα μπορούσε να συμβεί αυτό;

Γιατί οι γυναίκες κάνουν τις περισσότερες δουλειές στο σπίτι;

domestic_worker_rtr_imgΟι σημερινές γυναίκες  μπορεί να περνούν περισσότερο χρόνο στη δουλειά τους αλλά συνεχίζουν να έχουν μια «δεύτερη βάρδια» στο σπίτι. Σε γενικές γραμμές, περίπου οι μισές γυναίκες θα κάνουν δουλειές του σπιτιού ενώ στους άνδρες το ποσοστό αυτό πέφτει στο 20%. Οι γυναίκες ξοδεύουν περίπου τρεις ώρες περισσότερες κάθε εβδομάδα τρίβοντας την τουαλέτα ή βάζοντας μπουγάδα, ενώ οι άνδρες απολαμβάνουν περίπου τρεις ώρες περισσότερη ξεκούραση. Το ίδιο συμβαίνει ακόμη και με τις γυναίκες που δουλεύουν πλήρες ωράριο. Έχει υπολογιστεί ότι, στη διάρκεια ενός χρόνου, αφιερώνουν περίπου μιάμιση εβδομάδα παραπάνω στις δουλειές του σπιτιού από ό,τι οι σύντροφοί τους. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Κατά μία σχολή σκέψης, οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη έφεση να φροντίζουν τους γύρω τους, αρχής γενομένης από τα παιδιά τους. Περνούν διπλάσιο  χρόνο με τα παιδιά τους από ό,τι οι πατεράδες. Είναι αλήθεια ότι το γυναικείο σώμα έχει εκείνα τα βιολογικά χαρακτηριστικά που είναι απαραίτητα για την εγκυμοσύνη και το θηλασμό και είναι αλήθεια ότι αυτές οι εμπειρίες μπορούν να δημιουργήσουν δεσμούς. Έχει επίσης αποδειχτεί, όμως, ότι αν οι άνδρες αφιερώσουν περισσότερο χρόνο στα παιδιά τους, ιδιαίτερα στην μικρότερη ηλικία τους, τότε έχουν μεγαλύτερη ανάμιξη στη ζωή των παιδιών τους και αργότερα.
Όμως δεν υπάρχει τίποτε που να καθορίζει βιολογικά το ότι η γυναίκα πρέπει να κάνει το νοικοκυριό. Δεν υπάρχει καμία φυσική προδιάθεση για πλύσιμο πιάτων ή για σκούπισμα.
Τουλάχιστον μία από τις αιτίες αυτής της διαφοράς μπορεί ν΄ αναζητηθεί στις δουλειές στο σπίτι που κάνει κανείς παιδί. Μια ευρεία γκάμα μελετών έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι από τα κορίτσια ζητείται πολύ περισσότερο να κάνουν δουλειές που σχετίζονται με το σπίτι. Μάλιστα μία από αυτές τις μελέτες βρήκε ότι τα κορίτσια ξοδεύουν δύο περισσότερες ώρες μικροδουλειών μέσα στο σπίτι ανά εβδομάδα, ενώ το ίδιο χρονικό διάστημα τα αγόρια παίζουν δύο φορές περισσότερο. Αυτή η διαφορά εγγράφεται στο υποσυνείδητό τους και στις συνήθειές τους: τα περισσότερα κορίτσια μαθαίνουν ότι το νοικοκυριό είναι δική τους δουλειά και τα περισσότερα αγόρια μαθαίνουν ότι θα τους καθαρίζουν τα κορίτσια.
women-workerΗ διαφορά μεταξύ των φύλων όσον αφορά στις δουλειές του σπιτιού δεν περιορίζεται στο χρόνο ούτε στην προσπάθεια. Τα κορίτσια μπορεί να κάνουν πολύ περισσότερες δουλειές του σπιτιού, αλλά δεν ανταμείβονται αρκετά για αυτές. Το 67% των αγοριών εξασφαλίζουν κάποιου είδους αντάλλαγμα για κάτι που κάνουν, ενώ μόνο το 59% των κοριτσιών το πετυχαίνει. Η μελέτη που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα κορίτσια κάνουν δουλειές του σπιτιού δύο ώρες περισσότερες την εβδομάδα σε σχέση με τα αγόρια, εντόπισε, επίσης, ότι για αυτές τις δουλειές τα αγόρια είναι 15% πιθανότερο ότι θα έχουν εξασφαλίσει κάποιο αντάλλαγμα για να τις κάνουν. Ακόμη όμως και αν πάρουν αντάλλαγμα ή πληρωθούν γι αυτές, τα κορίτσια πάλι ανταμείβονται λιγότερο ή πληρώνονται λιγότερο. Τι μένει τελικά στο μυαλό των παιδιών: τα αγόρια κάνουν κάτι ιδιαίτερο και για αυτό ανταμείβονται όταν βάζουν πλυντήριο ή κουρεύουν το γκαζόν, ενώ αντίθετα τα κορίτσια κάνουν κάτι «φυσιολογικό» που δεν χρειάζεται επιβράβευση.
Είναι αποδεδειγμένο ότι αυτές τις εμπειρίες τις κουβαλάμε μεγαλώνοντας. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα αγόρια που έχουν μεγαλώσει μόνο με γυναίκες αδελφές είναι κατά 13,5% πιο συντηρητικά στις απόψεις τους ως προς τους ρόλους των γυναικών σε σύγκριση με τα αγόρια που μεγαλώνουν μόνο με αγόρια αδέλφια. Οι ερευνητές υποψιάζονται ότι η τάση αυτή διαμορφώνεται από το γεγονός ότι πιθανότερα σε μικρή ηλικία, οι αδελφές ήταν αυτές που έκαναν τις περισσότερες δουλειές του σπιτιού και αυτό τελικά καταγράφηκε ως ρόλος της γυναίκας και στο μυαλό του αγοριού.
Υπάρχει και μια άλλη σχολή σκέψης, η οποία υποστηρίζει ότι οι γυναίκες έχουν υψηλότερα στάνταρντς καθαριότητας. «Οι άνδρες είναι γουρούνια που δεν νοιάζονται!» λέει αυτή η εκδοχή. Και αυτό όμως, στην ουσία, είναι μια κοινωνική παραδοχή που καλλιεργείται και στα δύο φύλα. Τα διαφημιστικά μηνύματα αποτυπώνουν πολύ καλά αυτό το σημείο: μόνο 2% εξ αυτών δείχνουν άνδρες να μαγειρεύουν, να καθαρίζουν ή να φροντίζουν τα παιδιά ενώ η πλειοψηφία των διαφημιστικών δείχνουν γυναίκες να πωλούν προϊόντα που σχετίζονται με την καθαριότητα του σπιτιού. Η ίδια μελέτη εντόπισε επίσης ότι οι άνδρες που παρακολουθούν διαφημιστικά μηνύματα στα οποία πρωταγωνιστούν άνδρες σε μη παραδοσιακούς ρόλους όσον αφορά στις δουλειές του σπιτιού, υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να διάκεινται θετικά ως προς το να κάνουν τέτοιες δουλειές.
woman-work-home
Αντί να υποθέτουμε ότι οι γυναίκες θέλουν καθαρότερα σπίτια, ας θυμηθούμε καλύτερα ότι περιμένουμε από αυτές να έχουν καθαρότερα σπίτια, ένα κριτήριο που δεν ισχύει όσον αφορά στους άνδρες συντρόφους τους. Οι γυναίκες νιώθουν ότι θα κριθούν πολύ αυστηρά αν δεν έχουν καθαρό το σπίτι, δεν έχουν πετύχει το φαγητό ή ο,τιδήποτε άλλο που έχει εγγραφεί στο μυαλό τους ως δική τους υποχρέωση. Δεν ισχύει το ίδιο για τους άνδρες.
Και όποια γυναίκα θέλει ν’ αλλάξει αυτή την δυναμική αντιμετωπίζει ένα άλλο πρόβλημα. Ποιες γυναίκες αποκαλούν οι άνδρες «γκρινιάρες»; Μα τις γυναίκες που τους ζητούν να αναμιχθούν λίγο περισσότερο με τις δουλειές του σπιτιού. Αυτές αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να τους «κολλήσει» ο άντρας αυτή τη ταμπέλα. Ο γκρινιάρης είναι αυτός που ενοχλεί με το αίτημά του τον άλλον. Οι γυναίκες έχουν ακούσει από τους γονείς τους, από τα διαφημιστικά πρακτορεία και από τον κοινωνικό περίγυρο ότι είναι αυτές υπεύθυνες για να είναι καθαρό το σπίτι, και όταν αρνούνται να δεχτούν το ρόλο αυτό, τότε εισπράττουν άσχημους  χαρακτηρισμούς. Μην αναρωτιέστε λοιπόν γιατί σπαταλούν τόσο περισσότερο χρόνο στο να κάνουν δουλειές του σπιτιού. Είναι πιο εύκολο να λύσουν το πρόβλημα με αυτόν τον τρόπο παρά αν προσπαθήσουν να συνεννοηθούν.
Υπάρχει, όμως, και μια αχτίδα ελπίδας. Οι άνδρες έχουν αρχίσει να μαγειρεύουν περισσότερο από ό,τι παλιά. Σε μια έρευνα που συμμετείχαν 900 άνδρες, περίπου οι μισοί από αυτούς είπαν ότι οι ίδιοι ψώνιζαν τα τρόφιμα και το 46% ότι είχε αναλάβει το μαγείρεμα του φαγητού στο σπίτι. Το μαγείρεμα είναι μία από αυτές τις δουλειές που συνοδεύεται από ανταμοιβή στο τέλος, το νόστιμο γεύμα. Μπορεί βέβαια να τους επηρεάζει και το ότι οι περισσότεροι μεγάλοι σεφ είναι άνδρες γι αυτό ν’ ανακατεύονται περισσότερο στην κουζίνα ενώ μια σειρά από τηλεοπτικά παιχνίδια πλέον δείχνουν ολοένα περισσότερο άνδρες στην κουζίνα. Δεν υπάρχει ένας τρόπος να γίνει και το σκούπισμα πιο ανδροπρεπές στα μάτια τους;
Μέχρι τότε, το νοικοκυριό θα παραμένει σε μεγάλο βαθμό ευθύνη των γυναικών και θα παραμένει πάντα δύσκολο να αιτιολογήσει κανείς γιατί συμβαίνει αυτό. Οι δουλειές του σπιτιού είναι το πιο ξεκάθαρο παράδειγμα ότι η κοινωνία καλλιεργεί στο μυαλό των δύο φύλων, από την παιδική ηλικία, διαφορετικές αντιλήψεις για την απλήρωτη εργασία. Δεν υπάρχει πραγματικά καμία καλή εξήγηση για το γιατί οι γυναίκες είναι αυτές που πρέπει να πάρουν τη σκούπα και το σφουγγάρι.
Bryce CovertΜπράις Κόβερτ  ,  thenation.com

Τα καφέ μποτάκια


shoe art
Είχα, πριν από λίγα χρόνια, ένα ζευγάρι καφέ δερμάτινα μποτάκια. Δεν ήταν ακριβώς του γούστου μου, όμως ήταν δώρο και τα τιμούσα. Ένα πρωινό κάποιου χειμώνα θυμάμαι τον εαυτό μου να κατεβαίνει τις σκάλες μιας πολυκατοικίας με αυτά τα παπούτσια. Θυμάμαι, σαν τώρα, την αίσθηση που είχα: τα παπούτσια να κατεβαίνουν τα λευκά σκαλιά της πολυκατοικίας και ο εαυτός μου, έξω από εμένα, να φωτογραφίζει τη στιγμή για να μείνει αναλλοίωτη στη μνήμη μου, σα να ήταν η τελευταία φορά που συνέβαινε. Εκ του αποτελέσματος, η αίσθηση κρίθηκε σωστή διότι αυτά τα σκαλιά δεν τα ξανανέβηκα ποτέ.  Τα καφέ μποτάκια δεν βρέθηκαν ποτέ ξανά σε αυτό το σημείο και ο εαυτός μου διαιασθητικά το είχε εντοπίσει. Ή όχι;
Οι άνθρωποι έχουμε την διάθεση να εκτιμούμε τις καταστάσεις σύμφωνα με τα πιστεύω μας. Ουσιαστικά τείνουμε να αξιολογούμε τα γεγονότα εκ του αποτελέσματος αλλά βάσει με όσα εκ των προτέρων πιστεύουμε. Εν προκειμένω, αν όντως ξανανέβαινα τα συγκεκριμένα σκαλιά δεν θα το θυμόμουν καν αυτό το περιστατικό. Όμως τα πραγματικά περιστατικά επιβεβαίωσαν το προαίσθημα μου. Ή αλλιώς, η λογική εκτίμηση της κατάστασης, η οποία προηγήθηκε και δεν μπορούσα προφανώς να αποδεχτώ συνειδητά, επιβεβαιώθηκε από τα γεγονότα, τα οποία απέδωσα εν τέλει σε ένα προφητικό προαίσθημα.
papoutsia_paraxena9734
Έτσι ή αλλιώς, μας είναι πολύ πιο εύκολο να ερμηνεύουμε τα γεγονότα σύμφωνα με τις πεποιθήσεις μας. Λαϊκά, τα ταιριάζουμε όπως μας βολεύει. Αν από το πρωί που ξυπνήσουμε θεωρούμε ότι δεν θα μας πάει καλά η μέρα, ουσιαστικά αξιολογούμε τα γεγονότα γύρω μας σύμφωνα με αυτή την πεποίθηση.  Την ίδια τακτική εφαρμόζουμε και στους γύρω μας. Γι’ αυτό μπορούμε κάποιον είτε να τον έχουμε πολύ ψηλά και γι’ αυτό να τον δικαιολογούμε ανεξαρτήτως των πράξεων του είτε να τον καταδικάζουμε σε κάθε ευκαιρία. Στην πρώτη περίπτωση, θεωρούμε ότι αυτός είναι πάντα κορωνίδα και για τον λόγο αυτό χρήζει της άκριτης συμπαράστασης μας, ενώ στο δεύτερο παράδειγμα είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος και του μεταθέτουμε για όλα την ευθύνη. Στη θέση της κορωνίδας ή του αποδιοπομπαίου τράγου μπορεί να τεθεί οποιοσδήποτε τρίτος ή ακόμη και ο εαυτός μας, ανάλογα από το πως έχουμε γαλουχήσει το θυμικό μας.
Με τον τρόπο αυτό, επιχειρούμε να δικαιολογήσουμε τις καταστάσεις γύρω μας και ουσιαστικά να επιβεβαιώσουμε τον εαυτό μας για αυτά που πιστεύει. Υιοθετούμε έτσι μια παγιωμένη συμπεριφορά, αποτέλεσμα των στερεότυπων και άρα άκριτων και αδιαπραγμάτευτων πεποιθήσεων μας. Αυτή η παλινωδία μας στα άκρα, αυτά το προαίσθημα για τα μελλούμενα κινητοποιούν την κίνηση του εσωτερικού μας εκκρεμούς που λέγεται διάθεση και συμπεριφορά. Ουσιαστικά, έτσι συντηρούμε τις στερεότυπες ιδέες μας που μας κάνουν να νιώθουμε ασφαλείς με τον εαυτό μας και βέβαιοι για τις επιλογές μας και τους γύρω μας. Είναι η ασφαλιστική μας δικλείδα ότι πράττουμε σωστά.
vintage-circus-acrobats
Το θέμα είναι ότι ποτέ δεν ξέρουμε ποια είναι η τελευταία φορά που κάνουμε κάτι ή βλέπουμε κάποιον. Κι αυτό έχει μια τραγική μαγεία. Μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε κάθε στιγμή μοναδική, όπως θα θέλαμε να είναι η τελευταία. Όμως, αν δεν το καταφέρουμε και είμαστε αρκούντως τυχεροί, υπάρχει και η επόμενη φορά. Ο ήλιος είναι πάντα εκεί, στο ίδιο σημείο, η δική μας θέση είναι αυτή που καθορίζει πόσο φως και θερμότητα θα δεχτούμε. Η ζωή είναι ωραία, όπως μου είπανε, γιατί έχει ανατροπές.
Δεν ξέρω ποιες νότες θα μπορούσαν να επαναλάβουν τον ήχο της βροχής να πέφτει ανηλεώς από τον ουρανό, δεν ξέρω ποιο χέρι καλλιτεχνικό μπορεί να αποδώσει την χαρά στα μάτια ενός παιδιού, δεν ξέρω ποια φωτογραφική μηχανή μπορεί να συλλάβει το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα που είδαν ποτέ τα μάτια μου. Αυτά και πολλά άλλα είναι μοναδικά, στιγμές καθημερινές κι όμως ανεπανάληπτες τις οποίες οφείλουμε να χαιρόμαστε και να κρατάμε στο κουτάκι των αναμνήσεων μας.
Το προαίσθημα μου με είχε ειδοποιήσει. Ξέρω ότι τα καφέ μου μποτάκια δεν ξανανέβηκαν εκείνες τις σκάλες. Ξέρω ότι δεν θα ξαναδώ εκείνο το ηλιοβασίλεμα, το πιο ωραίο της μέχρι τώρα ζωής μου. Και τα έζησα χωρίς καν να βλεφαρίσω. κατάματα. Μέχρι την επόμενη φορά. Μέχρι να ανέβω με καινούρια καρδιά άλλες σκάλες, μέχρι να βρω ακόμη πιο μαγευτικό ηλιοβασίλεμα. Αν το αύριο έρθει πάλι και αν η ταλάντωση στον ψυχισμό μου δουλέψει σωστά. Λένε πως ό,τι αφήνεις σε αφήνει. Να μην ξεχνάμε όμως πως πρέπει να αφήνουμε ό,τι προσπαθεί να μας διώξει, αυτό που θέλει να το αφήσουμε. Γιατί παίρνει μόνο μια στιγμή για να συνειδητοποιήσουμε τι είναι καλό να πράξουμε, ένα προαίσθημα μας δίνει μια γεύση, αλλά η ψυχική μας ταλάντωση, η ανάγκη μας να υπερασπιστούμε τις στερεότυπες θέσεις μας δεν μας αφήνει χώρο δράσης. Εξάλλου, είναι πιο εύκολο να κλείσουμε τα μάτια σε μια αλλαγή από την ζήσουμε. Όταν τα ανοίξουμε όλα είναι εκεί, οικεία, γνώριμα και βαθιά ριζωμένα.
75200_332312396842555_1261198188_n
Το επιμύθιο είναι το yolo, carpe diem, ζεις μόνο μια φορά, άδραξε τη μέρα. Αυτό που προτείνω εγώ είναι να ζούμε με πληρότητα και ηρεμία την κάθε μέρα ώστε να μην ανησυχούμε για το αύριο, που μας ξημερώνει , αν μας ξημερώνει. Καλόν είναι να διατηρούμε το εσωτερικό μας εκκρεμές σε μια γαλήνια και με εύρος ταλάντωση. Για να το πετύχουμε θα πρέπει οι στερεότυπες παρωπίδες μας να είναι διευρυμένες. Ειδάλλως, διατρέχουμε πάντα τον κίνδυνο το εκκρεμές μας να προσκρούει με βία και να εκτινάσσεται αλόγιστα από την μια πλευρά στην άλλη. Χωρίς τέλος και ειρμό. Γιατί δεν μπορείς να σταματήσεις τα κύματα, αλλά μπορείς να μάθεις σερφ!
~ Mαρία Ιακωβίδου  

Ζήτησαν από ένα ηλικιωμένο να μιλήσει για την γυναίκα του. Η απάντηση του πάγωσε την αίθουσα


Ένας φοιτητής κάθονταν στην καφετέρια της πανεπιστημιούπολης και μελετούσε όταν πρόσεξε δύο ηλικιωμένους άνδρες να πλησιάζουν και να κάθονται σε ένα κοντινό του τραπέζι. Τότε ο ένας από τους ηλικιωμένους άρχισε να μιλά για τη σύζυγό του. Όταν τελείωσε την φράση του, ρώτησε τον άλλο άντρα να του μιλήσει για την δική του γυναίκα. Διαβάστε τη απάντηση του όπως ακριβώς την μετέφερε ο φοιτητής..
«Ήμουν 21 χρονών όταν την γνώρισα. Μόλις την είδα να μπαίνει στην αίθουσα το κατάλαβα. Δεν χρειάστηκε καν να ρωτήσω ποια είναι. Σκέφτηκα «αυτή είναι η γυναίκα μου» ! Τα υπόλοιπα όλα είναι ιστορία.
Αυτή η γυναίκα ήταν το κάτι άλλο. Κάθε μέρα, έλειπα για 12 ώρες στη δουλειά και όταν γυρνούσα στο σπίτι υπήρχε πάντα φαγητό στο τραπέζι να με περιμένει. Όταν τα παιδιά έπεφταν για ύπνο, ήμασταν τόσο κουρασμένοι που πηγαίναμε κατευθείαν στο κρεβάτι και κρατιόμασταν αγκαλιασμένοι σφιχτά για λίγη ώρα, πριν κοιμηθούμε.
Ήταν από τις λίγες στιγμές της ημέρας που την ένιωθα τόσο κοντά μου, έστω και για τόσο λίγο. Αυτά τα λίγα λεπτά μου έδιναν τη δύναμη να συνεχίσω να δουλεύω για να εξασφαλίσω ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά μου. Της έλεγα ότι όσο ήταν αυτή εκεί να τη σφίγγω στην αγκαλιά μου, θα ήμουν για πάντα μια χαρά. Ήταν η βασίλισσα της ζωής μου. Ήταν αυτή που με βοήθησε να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Ευγενικός με τους ανθρώπους και καλός πατέρας. Μπορείς να ρωτήσεις τα παιδιά μου για αυτό.
Μερικοί άνθρωποι ξέρουν πως να το κάνουν αυτό. Κάποιοι άνθρωποι ξέρουν πως να σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.
Ήρθε κάποια μέρα όμως που αρρώστησε. Στην αρχή δεν ανησύχησα, άλλωστε όλοι κάποτε αρρωσταίνουμε. Αλλά οι γιατροί φαίνονταν να πιστεύουν ότι δεν ήταν κάτι απλό. Έμοιαζαν να ανησυχούν και όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια είχαν δίκιο.
Όταν μας είπαν τα άσχημα νέα, η γυναίκα μου με ρώτησε αν θα ήθελα να παντρευτώ κάποια άλλη όταν πεθάνει. Ανησυχούσε. Δεν ήθελε να μείνω μόνος μου και να στεναχωριέμαι. Αλλά δεν μπορούσα ούτε καν να με φανταστώ με άλλη. Μου φαίνονταν απίστευτο. Όταν της το είπα, γύρισε, με κοίταξε και μου είπε:
«Αφού σε ξέρω καλά. Είσαι το είδος του ανθρώπου που χρειάζεται μια γυναίκα στο πλευρό του. Δεν θα μπορούσες ποτέ να είσαι χαρούμενος μόνος σου»
Το αρνήθηκα, ξανά και ξανά και ξανά..
Μετά από ένα χρόνο που πάλευε με τη αρρώστια της, όλα είχαν αλλάξει στο σπίτι. Δεν υπήρχε πια φαγητό στο τραπέζι όταν γυρνούσα σπίτι από τη δουλειά. Η γυναίκα μου περνούσε τη μέρα της στο κρεβάτι και με περίμενε να επιστρέψω το βράδυ για να την σηκώσω και να την μεταφέρω στο τραπέζι.
Κάθονταν στην καρέκλα και με κοίταζε με εκείνα τα μεγάλα πράσινα μάτια της την ώρα που μαγείρευα κάτι για να φάμε. Μου έδινε οδηγίες χαμογελαστή και με μάλωνε αν έκανα κάτι λάθος, αν έριχνα περισσότερο αλάτι από όσο έπρεπε.
Ήταν οι πιο όμορφες στιγμές της ημέρας μου! Απλά ήμασταν ευτυχισμένοι που μπορούσαμε να δούμε ο ένας τον άλλο.
Στις πολύ άσχημες ημέρες της, δεν μπορούσε να φάει μόνη της και έπρεπε να την ταΐσω. Δεν το ήθελε, έκλαιγε και ζητούσε συγνώμη. Την μάλωνα. Αφού το ήξερε, ότι και να γίνει θα είμαι πάντα εκεί δίπλα της. Ήταν ο άνθρωπος μου και ήμουν ο άνθρωπος της. Μέχρι το τέλος.
Τα πράγματα σιγά σιγά όμως χειροτέρεψαν. Έφτασε η μέρα που δεν μπορούσε να κάνει τίποτα μόνη της ενώ έπρεπε να παίρνει τα φάρμακα της κάθε 4 ώρες.
Σταμάτησα από την δουλειά για να μπορώ να είμαι συνέχεια δίπλα της και να την φροντίζω. Όταν την τάιζα, την έβαζα να ξαπλώσει στο κρεβάτι, έπεφτα και εγώ δίπλα της και την έσφιγγα στην αγκαλιά μου. Όπως παλιά. Τότε, αυτή ήταν η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας μου»
Υπήρξε μια μακρά σιωπή που κανείς από όλους όσους άκουγαν κρυφά τη διήγηση του άντρα, δεν τόλμησε να διακόψει. Ο ηλικιωμένος με κάποιο τρόπο βρήκε τη δύναμη να συνεχίσει..
«Αλλά πόσα μπορεί να αντέξει το ανθρώπινο σώμα. Χρειάστηκαν δυο ολόκληρα χρόνια για να μπορέσει η αρρώστια να λυγίσει την γυναίκα μου. Αλλά τελικά τα κατάφερε.
Το είχα δει να έρχεται. Το ίδιο και εκείνη. Ξέραμε και οι δυο μας ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να επανέλθει αλλά και πάλι. Ήταν σαν τη μια μέρα να την σφίγγω δυνατά στην αγκαλιά μου και την επόμενη να έχει φύγει.
Στην αρχή με σκότωσε αλλά σε λίγο καιρό κατάλαβα ότι είναι καλύτερα εκεί που βρίσκεται τώρα. Δεν χρειάζεται πια να παίρνει αυτά τα τρομακτικά φάρμακα και δεν χρειάζεται πια να τρώει τα άθλια φαγητά μου.
Εκείνη είναι καλύτερα. Εγώ όμως δεν ξέρω τι να κάνω χωρίς αυτή. Για παράδειγμα δεν ξέρω τι να κάνω τα πράγματα της, τα ρούχα της. Δεν μπορώ να τα πετάξω. Δεν θέλω να το κάνω. Όλα τα ρούχα της είναι ακόμα στην ντουλάπα και παντού υπάρχουν οι φωτογραφίες της. Η πλευρά της στο κρεβάτι είναι ακριβώς όπως την άφησε. Θέλω να πιστεύω ότι είναι ακόμα εδώ. Οι κόρες μου μου λένε να πουλήσω το σπίτι και να πάω σε ένα άλλο, αλλά πέρασα τη ζωή μου σε αυτό το σπίτι μαζί της. Είναι ακόμα το σπίτι μας, τουλάχιστον όσο ζω ακόμη σε αυτό»
Επικράτησε για μερικά λεπτά και πάλι σιωπή. Ο φοιτητής δεν είχε ακούσει ποτέ κάποιον άνθρωπο να μιλάει για κάποιον άλλον με τόσο απόλυτο σεβασμό και θαυμασμό. Ήταν φανερό ότι πραγματικά αγαπούσε και λάτρευε τη γυναίκα του και αυτό δεν επρόκειτο να αλλάξει τόσο εύκολα.
Ο άλλος ηλικιωμένος έσπασε τη σιωπή: «Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο πρέπει να σου ήταν να την φροντίζεις όλη μέρα. Να δίνεις τα πάντα για αυτή»
Ο φοιτητής ορκίστηκε ότι ήταν η πρώτη φορά που είδε τον ηλικιωμένο με την τραγική ιστορία να χαμογελάει πλατιά:
«Καθόλου δύσκολο. Ήταν προνόμιο μου να μπορώ να μπορώ να την φροντίσω για όσο το έκανα. Ήταν ο άνθρωπος της ζωής μου και θα το έκανα ξανά και ξανά αν χρειαζόταν. Ήταν και θα είναι για πάντα η βασίλισσα μου. Απλά μου λείπει τόσο η αγκαλιά της..»

Διαδυκτιακός εκφοβισμός

digitaal-pestenΤι είναι ο Διαδικτυακός Εκφοβισμός;
Ο εκφοβισμός ή παρενόχληση μέσω του Διαδικτύου θεωρείται οποιαδήποτε πράξη επιθετικότητας, τρομοκρατικής ή αυταρχικής συμπεριφοράς που πραγματοποιείται μέσω της χρήσης των ψηφιακών συσκευών επικοινωνίας, όπως είναι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, τα κινητά τηλέφωνα  κ.α. κι η οποία επαναλαμβάνεται ανά τακτά ή άτακτα χρονικά διαστήματα. Ο στόχος της μη αποδεκτής κοινωνικά, αυτής συμπεριφοράς είναι ο επιτιθέμενος να προκαλέσει ζημία ή να βλάψει το θύμα του.
Μέσω της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, που χαρακτηρίζεται «διαδικτυακός εκφοβισμός» μπορεί κάποιος να προσπαθήσει να προσβάλει, να ενοχλήσει, να δυσφημίσει, να γελοιοποιήσει, να εκθέσει αρνητικά, να αποκλείσει κοινωνικά, ή ακόμα και να απειλήσει έναν συνάνθρωπο του ή ένα παιδί.
Ποια είναι τα ειδικότερα μέσα που χρησιμοποιεί ο Διαδικτυακός Εκφοβισμός;
Τα μέσα που χρησιμοποιούνται για τον Εκφοβισμό μέσω του Διαδικτύου είναι το τηλέφωνο (σταθερό και κινητό κι όλες οι εφαρμογές επικοινωνίας), το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (email), τα γραπτά μηνύματα (text messaging),  οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης (social networking sites), οι χώροι συζητήσεως στο διαδίκτυο (chat rooms), τα blogs, τα web sites, οι webpages, τα διαδικτυακά παιχνίδια (internet gaming) κ.α. cyberbullying
Τι ακριβώς περιλαμβάνει ο  Διαδικτυακός Εκφοβισμός;
Συνήθως περιλαμβάνει:
  • αποστολή κειμένων, e-mail, ή άμεσων μηνυμάτων με κακόβουλο ή/και προσβλητικό, για το όνομα ή/και την ταυτότητα του λήπτη, περιεχόμενο
  • ανάρτηση προσβλητικών για το θύμα φωτογραφιών, μαγνητοσκοπημένου (βίντεο) ή άλλου υλικού σε ιστοσελίδες, δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, blogs, chat rooms, κ.α., όπου μέρος του πληθυσμού έχει πρόσβαση
  • διαδικτυακή παρακολούθηση των αναρτήσεων του θύματος με σύγχρονη ή ασύγχρονη ανάρτηση εχθρικών σχολίων ή μηνυμάτων
  • ανακοίνωση, διανομή ή/και αποστολή σε τρίτους προσωπικών ή εμπιστευτικών μηνυμάτων, βίντεο ή φωτογραφιών
  • αποκλεισμό του χρήστη από το διαδίκτυο
  • επαναλαμβανόμενη αποστολή ηλεκτρονικών ή τηλεφωνικών μηνυμάτων
  • δημιουργία ψεύτικων διαδικτυακών προφίλ στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης με σκοπό την προσβολή του ονόματος ή/και της προσωπικότητας του θύματος
  • παραβίαση (είσοδος) στους προσωπικούς διαδικτυακούς λογαριασμούς του θύματος (διαδικτυακή παρακολούθηση)
  • γνωστοποίηση προσωπικών πληροφοριών ή προσωπικών δεδομένων σε πολλαπλούς παραλήπτες
  • υπό προϋποθέσεις λήψη μηνυμάτων από διαφορετικούς παραλήπτες, χωρίς το θύμα να έχει δώσει τη συγκατάθεση του ή να έχει ο ίδιος δώσει την ηλεκτρονική του διεύθυνση (το τελευταίο έχει σκοπό την πώληση, με αθέμιτο τρόπο)
  • σπρωξίματα (poke) στο Facebook
  • ηλεκτρονική κλοπή και πρόκληση ζημίας στην προσωπική περιουσία του θύματος
  • εκβιαστικά τηλεφωνήματα, ή τηλεφωνήματα χωρίς συνομιλία σε ακατάλληλες ώρες, ή/και κλήσεις χωρίς απάντηση
Η επικοινωνία μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον μια φορά ή πολλαπλές φορές και να εκδηλώνεται με τον ίδιο ή διαφορετικό τρόπο.
Ο Εκφοβισμός μέσω του Διαδικτύου μπορεί να είναι άμεσος ή έμμεσος εμπλέκοντας και άλλα άτομα που ενδεχομένως να μην γνωρίζουν προσωπικά το θύμα.
cyberbullying2
Ποια είναι τα κίνητρα των δραστών;
Συχνά παρατηρούμε ότι ο διαδικτυακός εκφοβισμός αφορά στην εκτόνωση έντονων συναισθημάτων όπως η οργή, ο πόνος, η εγκατάλειψη, ο φόβος, η απόρριψη, ο θυμός, η απελπισία, η απόγνωση, που προκληθήκαν από προβληματικές οικογενειακές σχέσεις, κοινωνική δυσλειτουργία ή δύσκολες προσωπικές σχέσεις.
Με αυτή την αντικοινωνική συμπεριφορά, οι δράστες αισθάνονται ότι επιβάλουν εξουσία κι ανακτούν τον έλεγχο, ανακουφίζοντας τα συναισθήματα δυσφορίας που νιώθουν.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, διερευνούμε τις βαθύτερες ανάγκες του ατόμου και διερευνούμε προσεκτικά την προσωπικότητα, τις ανασφάλειες, τα στερεότυπα κλπ, που μπορεί να ευθύνονται για την μη αποδεκτή συμπεριφορά. Πίσω από τα αρνητικά συναισθήματα συχνά κρύβονται μοναξιά, δυσκολίες προσαρμογής, ψυχοσωματικά προβλήματα (διαφόρων εντάσεων) και χαμηλή αυτοεκτίμηση. Με την κατάλληλη ψυχοεκπαίδευση, ο δράστης μπορεί να κατανοήσει τους λόγους που τον οδήγησαν στην παραβατική συμπεριφορά, να ενισχύσει την αυτοεκτίμηση του και τέλος να επιλέξει έναν κοινωνικά αποδεκτό τρόπο συμπεριφοράς.
Οι τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι οι άνδρες και τα αγόρια ασχολούνται με τον ηλεκτρονικό εκφοβισμό συχνότερα από τις γυναίκες και τα κορίτσια, τα οποία συνήθως βασίζονται σε πιο ήπιες ή έμμεσες μορφές επιθετικότητας.
Ποιες είναι οι συνέπειες στην ψυχική υγεία του λήπτη Διαδικτυακού Εκφοβισμού;
Ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός, μπορεί να προκαλέσει πολύ σοβαρές συνέπειες στη ζωή του θύματος, καθώς σχετίζεται με τον παραδοσιακό εκφοβισμό ως εξής:
  • παρότι δεν λαμβάνει τη μορφή της σωματικής επίθεσης, εξακολουθεί να είναι μια μορφή επιθετικότητας που εκφράζεται με ηλεκτρονικά μέσα κι επηρεάζει τη ζωή του θύματος δυσμενώς
  • η εικόνα/ταυτότητα/καθημερινότητα/αυτοδιάθεση/αξιοπρέπεια/υπόληψη του θύματος παραβιάζονται ή/και προσβάλλονται ή/και δυσφημούνται
Οι συνέπειες από τις παραπάνω ενέργειες επιδρούν αρνητικά στη ζωή του προσβαλλόμενου ατόμου κι επιφέρουν κοινωνική απομόνωση, αποχή από εργασία (ή από τα μαθήματα, εάν πρόκειται για μαθητές/φοιτητές), απότομη πτώση στις εργασιακές ή σχολικές επιδόσεις, εκτέλεση πράξεων αντίθετων με τον χαρακτήρα του προσβαλλόμενου, παράνομες πράξεις λόγω εκβιασμού, κατάθλιψη, φόβο, αίσθηση ανασφάλειας ή απομόνωσης, απώλεια εμπιστοσύνης στον εαυτό κ.α.
Εάν η παρενόχληση είναι συνεχής, επίμονη κι έντονη μπορεί να οδηγήσει πιθανή τάση αυτοκτονίας λόγω της αίσθησης δυστυχίας ή/και αβοηθητότητας.
Πέραν από τις ψυχολογικές διαταραχές ή τις διαταραχές συμπεριφοράς, μπορεί να παρουσιάστούν και ψυχοσωματικά προβλήματα, όπως πονοκέφαλοι, κοιλιακά άλγη,  ενούρηση, διαταραχές ύπνου, άγχος,  χαμηλή αυτοεκτίμηση, φοβίες, κ.α.
fall08_cyberbullying
Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί ο Διαδικτυακός Εκφοβισμός;
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι, καθώς και κλιμάκωση των ενεργειών αντιμετώπισης. Η αντιμετώπιση, οφείλει να γίνει εγκαίρως και μπορεί να περιλαμβάνει:
  • την αγνόηση των ενοχλητικών μηνυμάτων
  • τον αποκλεισμό του αποστολέα των απειλητικών/ενοχλητικών μηνυμάτων
  • την προειδοποίηση του αποστολέα για τη λήψη νόμιμων μέτρων προστασίας
  • την αναφορά των περιστατικών ή/και των μηνυμάτων στις αρμόδιες αρχές (π.χ. αστυνομία, υπηρεσία δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος) και λήψη προληπτικών μέτρων, σε περίπτωση απειλών ή προσωπικής ζημίας
Εάν προσβάλλεται ανήλικο παιδί, η αντιμετώπιση θα περιελάμβανε:
  • εκπαίδευση γονέων κι εκπαιδευτικών στην αναγνώριση των πιο ευρέως χρησιμοποιούμενων τεχνικών θυματοποίησης
  • ευαισθητοποίηση ώστε να διδάξουν στα παιδιά να μην δίνουν προσωπικές πληροφορίες στο διαδίκτυο και να αντιδρούν άμεσα αν τύχει να βρεθούν σε δύσκολη ή περίεργη κατάσταση, κατά την ενασχόληση τους με τον υπολογιστή ή το κινητό τους, με το να αναφέρουν το περιστατικό στο γονιό, σε έμπιστο ενήλικα ή απευθείας στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος, όταν δέχεται σοβαρές απειλές
  • επικοινωνία με το παιδί κι εξήγηση ότι αυτό που συμβαίνει είναι απαράδεκτο
  • βεβαίωση (λεκτική και συναισθηματική) ότι το παιδί είναι ασφαλές και άξιο αγάπης
  • επικοινωνία με ειδικό ψυχικής υγείας για αντιμετώπιση πιθανών ψυχοσωματικών διαταραχών
  • βοηθούμε τα παιδιά να διευρύνουν τον κύκλο των φίλων τους, ώστε να στηρίζουν και να προσέχουν το ένα το άλλο
  • τα ενημερώνουμε (ανάλογα με το αναπτυξιακό τους στάδιο) για τους πιθανούς κινδύνους, ώστε να αναγνωρίσουν ένα παραβατικό περιστατικό και να συνειδητοποιήσουν ότι θα πρέπει να ζητήσουν βοήθεια από τα κατάλληλα πρόσωπα, ώστε να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
  • συμβουλεύουμε τα παιδιά να είναι σε επαγρύπνηση και να έχουν αυτοπεποίθηση.
Τι θα προτείνατε να κάνει ένας γονιός εάν διαπιστώσει ότι το παιδί του παρενοχλεί ηλεκτρονικά άλλα παιδιά;
Είναι μία δύσκολη περίπτωση που επίσης, χρήζει της άμεσης ανταπόκρισης μας.
  • παρατηρούμε με προσοχή εάν το παιδί μας μιμείται επιθετική συμπεριφορά μελών του οικογενειακού περιβάλλοντος
  • εξηγούμε με προσοχή στο παιδί, ότι η συμπεριφορά αυτή, δημιουργεί φόβο και δυστυχία στα άλλα παιδιά και παρατηρούμε ήρεμα και προσεκτικά την αντίδραση του, ώστε να καταλάβουμε τους πιθανούς λόγους που το οδήγησαν σε αυτή τη συμπεριφορά και να διαπιστώσουμε πως το ίδιο αισθάνεται ή τι περιμένει να συμβεί από την απαράδεκτη συμπεριφορά του. Δεν κρίνουμε το ίδιο, αλλά τη συμπεριφορά κι απευθυνόμαστε στους δασκάλους του προκειμένου να διερευνήσουμε τυχόν άλλες αντικοινωνικές συμπεριφορές
  • του επικοινωνούμε ότι το αγαπάμε και βεβαιωνόμαστε ότι το γνωρίζει
  • εξηγούμε την κοινωνικώς αποδεκτή συμπεριφορά, το επαινούμε για τις καλές πράξεις του και το στηρίζουμε στη σταδιακή αλλαγή της συμπεριφοράς του
Τι θα βοηθούσε γενικά στην αλλαγή της συμπεριφοράς, ανεξάρτητα εάν αφορά σε ανήλικους ή ενήλικους;
Η κατάλληλη ενημέρωση για τις καταστροφικές συνέπειες για τη μετέπειτα ζωή, τόσο των δραστών όσο και των θυμάτων. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να μένουν παθητικοί δέκτες ή να γίνονται επιθετικοί στη συμπεριφορά τους, αλλά να βοηθηθούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με αποδεκτούς κοινωνικά τρόπους.
Ως γονείς οφείλουμε να γίνουμε οι ίδιοι τα καλά παραδείγματα για τα παιδιά μας στο σπίτι, το σχολείο και στην ευρύτερη κοινωνία, γενικότερα.
Όλοι έχουν το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία, την επιλογή ή τη διαφορετικότητα και για τις επιλογές τους, δεν είναι υποχρεωμένοι να υφίστανται απομόνωση, απειλές, εξευτελισμό, βία ή υποτίμηση από τους άλλους συνανθρώπους τους.
Charikleia Manousaki
 ~ Χαρίκλεια Μανουσάκη, Επαγγελματίας Ψυχικής Υγείας 

Συνέντευξη από τον Τζορτζ Μπέρναρντ Σω!!! (Μέρος β)

Shaw4awcsm
Ας αλλάξουμε θέμα, λοιπόν. Μιλήστε μου για τα παιδικά σας χρονια. Με τι αρχές σας ανάθρεψαν οι γονείς σας;
Μεγάλωσα σε ένα κλίμα απόλυτης ελευθερίας. Μου έμαθαν να μην υπακούω σε ανούσιους κανόνες. Αφού να σκεφτείτε ότι  παρέβην τον νόμο ακόμα κι όταν γεννήθηκα, γιατί οι γονείς μου δεν ήταν παντρεμένοι.
Σας βοήθησαν στην μετέπειτα ζωή σας οι αρχές αυτής της ανατροφής;
Φυσικά. Μεγαλώνοντας σε ένα τέτοιο κλίμα καταλαβαίνεις ότι στην ζωή πρέπει να προχωρείς μπροστά, όσα λάθη και αν κάνεις, και ισα-ισα αυτά τα λάθη είναι που θα σου δείξουν τον δρόμο σου. Εξάλλου μια ζωή που ξοδεύεται κάνοντας λάθη είναι όχι μόνο πιο έντιμη αλλά και πιο χρήσιμη από μια ζωή που ξοδεύεται μη κάνοντας τίποτε.
Στο σχολείο ήσασταν «καλός» μαθητής;
Μέτριος θα έλεγα. Δεν μπορούσα να μάθω πράγματα που δεν μου ξυπνούσαν κανένα ενδιαφέρον. Δεν πιστεύω πως τα βραβεία και οι έπαινοι στο σχολείο έχουν καμία ιδιαίτερη αξία, ούτε μπορούσα να στεναχωρώ τη μνήμη μου με πράγματα που με ενοχλούσαν. Θα έπρεπε τα παιδιά να μαθαίνουν πάντα μόνο ότι αγαπούν.
Ήταν όνειρο σας από τότε να γίνετε συγγραφέας;
Όχι. Όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω γιατρός. Αλλά αργότερα απογοητεύτηκα γιατί διαπίστωσα ότι η φήμη ενός γιατρού φτιάχνεται μόνο από τον αριθμό των επιφανών που πεθαίνουν κάτω από την φροντίδα του. Αστειεύομαι, φυσικά…
george_bernard_shaw_by_delph_ambi-d4nnhi7
Γιατί θέλατε να γίνετε γιατρός;
Καταρχήν επειδή όλη η ζωή είναι μια αρρώστια και η μόνη διαφορά ανάμεσα σ’ έναν άνθρωπο και σ’ έναν άλλο είναι το στάδιο της αρρώστιας στο οποίο καθένας τους βρίσκεται. Οπότε αυτός ο οποίος πραγματεύεται αυτήν την πραγματικότητα, αν μη τι άλλο, θα απομυθοποιήσει το πιο ψυχοφθόρο συναίσθημα της ανθρώπινης ύπαρξης, τον φόβο. Αυτό ακριβώς είναι το μυστικό της δημιουργίας, να μην επιτρέπεις στον φόβο να συνοδεύει τη ζωή σου.
Επιπλέον όταν ήμουν μικρός ήμουν κάλος ψεύτης. Τα αισιόδοξα ψέματα έχουν τόσο τεράστια θεραπευτική αξία, ώστε ο γιατρός που δεν ξέρει να τα λέει με πειστικό τρόπο έχει διαλέξει λάθος επάγγελμα. 
Και γιατί τελικά αποφασίσατε να γίνετε συγγραφέας;
Κατάλαβα ότι όλες οι ασθένειες του σώματος προκαλούνται από μυαλά που υποχρησιμοποιούνται. Και έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με το ανθρώπινο μυαλό και την  συγγραφή. Και εξάλλου, για να αστειευτώ και λίγο, η ζωντανή αποτυχία είναι προτιμότερη από το νεκρό αριστούργημα.
Τι ρόλο έχει παίξει στην ζωή σας το ωραίο φύλο;
Είμαι θαυμαστής του. Ο Θεός έφτιαξε πρώτα τον άντρα και μετά τη γυναίκα. Οι δεύτερες σκέψεις είναι πάντα οι καλύτερες. Κανένας άνδρας δεν αξίζει μια γυναίκα, αν πράγματι είναι μια καλή γυναίκα.
Πώς προσεγγίζατε στα νιάτα σας μια γυναίκα που θέλατε να φλερτάρετε;
Αν ήταν πάρα πολύ ωραία, της μιλούσα για την ομορφιά της. Αν ήταν λιγότερο όμορφη, της μιλούσα για την ασχήμια των άλλων γυναικών.
Ποια είναι η γνώμη σας για τον γάμο;
Όταν ήμουν νεαρός πίστευα ότι πρόκειται για μια χιονοστιβάδα που γκρεμίζουν πάνω στα κεφάλια τους ένας νέος και μια κοπέλα, όταν τείνουν τα χέρια τους προς ένα λουλούδι.
Σήμερα πιστεύω ότι ο γάμος δεν είναι λαχείο, γιατί στα λαχεία υπάρχουν πάντα νικητές. Ο γάμος είναι ρουλέτα. Σ' αυτήν, οι μεν άνδρες παίζουν την ελευθερία τους, οι δε γυναίκες την ευτυχία τους.
Ποια η θέση σας για την απιστία ;
Παρόλο που δεν υπήρξα άπιστος ποτέ, νομίζω ότι ο λόγος για τον οποίο κάποιοι άντρες ή γυναίκες προτιμάνε τις γυναίκες ή τους άντρες άλλων είναι ίδιος με αυτόν που οι αλογολάτες πάντα προτιμάνε τα δαμασμένα άλογα παρά τα άγρια.
Πιστεύετε σε κάποια ανώτερη δύναμη; Τι είναι για εσάς ο Θεός;
Θεός είναι η ελπίδα. Αυτή που όλοι έχουμε μέσα μας, και μας κρατά ζωντανούς.
Θεός είναι η ψυχή ή αλλιώς η ενέργεια που κρύβουμε μέσα μας, και μας κάνει να αντιμετωπίζουμε τα πάντα στην ζωή μας, δυνατά ή αδύνατα.
Θεός είναι η γέννηση, μια νέα ζωή από το μηδέν, από την ανυπαρξία στην υπαρκτή πραγματικότητα.
Θεός είναι το φώς. Μπορείς να ζήσης χωρίς αυτό; Πολλοί το αγνοούν αλλά χωρίς αυτό, κανείς δεν μπορεί να κάνει βήμα. Μερικοί εκπαιδεύονται να περπατούν στα τυφλά, αλλά μέσα τους παρακαλούν να βρουν το φως.
Ο  Θεός ζει  μέσα μας;
Να φοβάσαι τον άνθρωπο, ο Θεός του οποίου ζει μόνο στον ουρανό. 
Από ότι καταλαβαίνω είστε άθεος. Ένας άθεος δεν αισθάνεται δυστυχισμένος πιστεύοντας ότι  όλα γύρω του είναι τόσο εφήμερα;
Η άποψη ότι ο θρήσκος είναι πιο ευτυχισμένος από τον άθεο είναι το ίδιο άτοπη όπως και η διαδεδομένη πεποίθηση πως ο μεθυσμένος είναι πιο ευτυχισμένος από τον ξεμέθυστο.
Υπάρχει μετά θάνατον ζωή;
Εννοείτε αιώνιες διακοπές δηλαδή. Μα αυτό είναι ο ακριβής ορισμός της κόλασης.
gbs_surf
Από ότι διαπιστώνω στο αιώνια αντιμαχόμενο δίπολο Θρησκεία-Επιστήμη για την ερμηνεία του κόσμου είστε με το μέρος της επιστήμης….
Ακούστε… Η επιστήμη πάντοτε κάνει λάθη.Και σχεδόν  ποτέ δεν έλυσε ένα πρόβλημα, χωρίς να θέσει ένα άλλο.Αλλα παρά όλα αυτά είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε. 
Ποιο είναι το σημαντικότερο επίτευγμα της επιστήμης;
Θα σας ξαφνιάσω αλλά νομίζω αυτό το οποίο έχει προσφέρει η επιστήμη στο είδος μας είναι η μέθοδος μέσω της οποίας καταλήγει σε συμπεράσματα. Εξοβέλισε τις προκαταλήψεις από την καθημερινότητα μας. Οι προκαταλήψεις ήταν τόσο βαθιά ριζωμένες, ώστε ποτέ δεν τις βλέπαμε ως προκαταλήψεις, αλλά τις ονομάζαμε «κοινός νους». Οι ανώριμες ταξινομήσεις και οι λαθεμένες γενικεύσεις ήταν η κατάρα της οργανωμένης ζωής γιατί όλες  οι μεγάλες αλήθειες οι όποιες καλυτέρευαν την ύπαρξη μας καταδικάζονταν ως βλασφημίες. Έτσι σε έναν κόσμο  ηλιθίων ο μεγαλοφυΐης γινόταν θεός, και όλοι μπροστά του υποκλίνονταν και τον ακλουθούσαν, Κάπως έτσι εδραιώθηκαν οι πόσεις φύσεως δικτάτορες και βασιλιάδες. 
Ποια είναι αυτήν η «χρυσή» μέθοδος της επιστήμης;
Ο χρυσός κανόνας είναι ότι δεν υπάρχουν χρυσοί κανόνες. Η αλήθεια γεννιέται μέσα από τον υγιή διάλογο και την αντιπαράθεση θέσεων με την βοήθεια των εργαλείων της, δηλ του πειράματος και της παρατήρησης. Αν έχω ένα μήλο κι εσύ έχεις ένα άλλο και τ' ανταλλάξουμε, τότε κι οι δυο θα 'χουμε πάλι από 'να μήλο. Αν έχω μια ιδέα κι εσύ έχεις μια άλλη και τις ανταλλάξουμε, τότε ο καθείς μας θα 'χει από δυο ιδέες. 
Μόλις πριν τέσσερα χρόνια έληξε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος. Ένας από τους πιο αιμοβόρους στην ανθρώπινη ιστορία. Αν ήσασταν νεότερος θα συμμετείχατε;
Φυσικά και όχι. Είμαι διανοούμενος, όχι πολεμιστής. Δεν έχω καμία απολύτως διάθεση να χρησιμοποιήσω όπλα. Ομολογώ πως όταν ακούω πυροβολισμούς, χάνω την ψυχραιμία μου και πιστεύω τότε περισσότερο από άλλοτε, πως όλα τα ζητήματα μπορούν να διακανονιστούν ειρηνικά. Ο πόλεμος είναι η μάταια προσπάθεια μικρού ανθρώπου να αποκτήσει μεγαλείο. Όσο περισσότερο ζω, τόσο περισσότερο υποκύπτω στη σκέψη πως στο ηλιακό μας σύστημα η Γη παίζει το ρόλο του τρελοκομείου. Δεν νομίζετε ότι τώρα, που μάθαμε να πετάμε στον αέρα σαν πουλιά, να κολυμπάμε κάτω απ' το νερό σαν ψάρια, δεν μας φθάνει μόνο ένα πράμα: να μάθουμε να ζούμε πάνω στη γη σαν άνθρωποι.            
Είστε υπέρ ή κατά της θανατικής ποινής;
Φανατικά κατά. Η οποιαδήποτε μορφή δολοφονίας είναι η πιο ακραία μορφή λογοκρισίας. 
Έχετε κάνει καταχρήσεις;
Όπως κάθε άνθρωπος.
Μπορείτε να μου πείτε μια από αυτές;
Το οινόπνευμα. Είναι το αναισθητικό για να υπομένουμε την εγχείρηση της ζωής.
Εξ όσων γνωρίζω ήσασταν χορτοφάγος… Είστε ακόμη;
 Πέρασαν 50 χρόνια από την ημέρα που το ιατρικό συμβούλιο εγγυήθηκε το θάνατό μου, εάν δε θα τρώω κρέας. Είμαι ακόμη χορτοφάγος αλλά όπως βλέπετε παραμένω υγιέστατος. Σκεφτείτε πως ο Ταύρος, που είναι το δυνατότερο ζώο, είναι χορτοφάγος, νομίζω πως αυτό είναι ακαταμάχητο επιχείρημα για τους χορτοφάγους.
Πρέπει να τρέφετε ιδιαίτερη αγάπη για τα ζώα….
Θεωρώ ότι έχουν ακριβώς τα ιδία δικαιώματα με εμάς. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί όταν ένας άνθρωπος θέλει να σκοτώσει μια τίγρη το λέμε άθλημα ενώ όταν μια τίγρη θέλει να σκοτώσει έναν άνθρωπο το λέμε θηριωδία. Θεωρώ θα συμβεί ένα από τα δυο: ή από το σκότος θα έρθει καινούριο πλάσμα και θα μας διώξει, έτσι όπως εμείς διώξαμε τα ζώα, ή ο ουρανός με οργή θα πέσει πάνω μας και θα μας εξοντώσει.
Ασχολείστε με κάποιο άλλο είδος τέχνης;
Ερασιτεχνικά. Μου αρέσει ο χορός και λιγότερο η ζωγραφική. Ο χορός γιατί είναι η κάθετη έκφραση του οριζόντιου πόθου, νομιμοποιημένη από την μουσική 
Ποιόν πίνακα στην Πινακοθήκη θα σώζατε αν ξεσπούσε πυρκαγιά;
Τον πλησιέστερο στην έξοδο, φυσικά.
Ποια είναι για εσάς η χειρότερη εποχή του χρόνου;
Η χειρότερη εποχή είναι ο χειμώνας και ειδικότερα τα Χριστούγεννα, γιατί τότε πρέπει να αγοράσουμε άχρηστα πράματα και να τα χαρίσουμε σε ανθρώπους που δε μας αρέσουν. Η χειρότερη μέρα του χρόνου είναι τα γενέθλιά μου. Μόνο ο ανόητος μπορεί να γιορτάζει το κάθε χρόνο που πλησιάζει ο θάνατος.
Όπως είναι γνωστό τιμηθήκατε με το βραβείο Νόμπελ ως συγγραφέας το 1925. Ποια η γνώμη σας για τα βραβεία Νόμπελ;
Το βραβείο Νόμπελ είναι ένα σωσίβιο, που ρίχνουν στον κολυμβητή, όταν αυτός ήδη έχει φτάσει στην στεριά.
 (c) Daniel Topolski (son); Supplied by The Public Catalogue Foundation
Μερικές συμβουλές τις οποίες θα θέλατε να δώσετε στους αναγνώστες μας;
Να σκέπτονται συχνότερα και να προσέχουν τους μεταμφιεσμένους βλάκες.
Όσον αφορά το πρώτο να ξέρουν ότι πολύ λίγοι άνθρωποι σκέφτονται περισσότερες φορές από δυο η τρεις το χρόνο. Εγώ έχω αποκτήσει διεθνή φήμη σκεπτόμενος μία ή δύο φορές τη βδομάδα.
Και όσον αφορά το δεύτερο  να έχουν τα μάτια τους ανοικτά και να γνωρίζουν ότι όταν ένας βλάκας κάνει κάτι για το οποίο ντρέπεται, πάντα δηλώνει ότι είναι το καθήκον του. 
Μια τελευταία φράση πριν κλείσουμε;
Τώρα χρειαζόμαστε τρελούς. Κοιτάξτε γύρω σας για να δείτε που μας οδήγησαν οι λογικοί. 
Σας ευχαριστώ πολύ.
Και εγώ σας ευχαριστώ.
***********************
Η παραπάνω συνέντευξη δεν είναι αυθεντική αλλά προσπαθεί να προσωπογραφήσει τον Μπέρναρντ Σω .Όλες οι απαντήσεις είναι στο σύνολο τους απόψεις και θέσεις του ιδίου και διαμορφώθηκαν από τον συντάκτη ,για να συνδυαστούν εν αρμονία, ώστε να δίνεται η εντύπωση μιας συνέντευξης με συνεχή ροηΕίναι προφανές ότι απόψεις, θέσεις και συμπεράσματα που προκύπτουν από το παραπάνω κείμενο δεν αντιπροσωπεύουν απαραίτητα τον συντάκτη.
Πηγή βιογραφίας: Wikipedia
Σύνταξη:M.D. Χρήστος Τσιτσιπάνης