Το Έθνος κινδυνεύει


Κωνσταντίνου Γανωτή
Το λέω χωρίς διάθεση να κινδυνολογήσω. Το βλέπω, το ζω. Πολλοί στις μέρες μας ζουν σαν να μην ανήκουν σε κανένα έθνος. Κι αν ακούσουν την ανήσυχη κραυγή μας “το έθνος κινδυνεύει”, θα σου απαντήσουν: "Ε, και τι με νοιάζει εμένα; Τι χάνω δηλαδή"; Είναι οι Έλληνες που θα μπορούσαν να μεταναστεύουν σ’ ένα κράτος με καλούς μισθούς και να ζήσουν σαν πολίτες και ομοεθνείς σ’ αυτό το κράτος ξεχνώντας κάθε ανάμνηση, ακόμα και τη γλώσσα της τέως πατρίδας τους.
Έθνος είναι ένα σύνολο ανθρώπων, που τους συνδέει ένα κοινό αίσθημα σαν μία πλατιά οικογένεια, με κοινές ιστορικές αναμνήσεις, συχνά και κοινή θρησκεία και γλώσσα. Η κοινή γλώσσα κάποτε εκβιάζεται από ιστορικές περιστάσεις, όπως έγινε με περιοχές των Ελλήνων της Καππαδοκίας. Η κοινή θρησκεία είναι πολύ δυνατό στοιχείο εθνικής ενότητας, αλλά κι αυτό το στοιχείο κάποτε σκοντάφτει σε περιστάσεις ή υπερβαίνεται, όταν ζήσει κανείς πολλά χρόνια σε κάποιον τόπο. Τώρα καταλαβαίνουμε πώς χάνεται ένα έθνος· χάνεται, όταν ατονήσουν και τελικά σβήσουν οι κοινές εμπειρίες, οι κοινές περιστάσεις, που ενώνουν τους ομοεθνείς. Μαζί με αυτά χάνεται και η κοινή γλώσσα και η κοινή θρησκεία. Τότε οι άνθρωποι καταπίνονται εθνικά και αφομοιώνονται από άλλο έθνος (ή άλλα έθνη), που ακόμα ζει και συντηρείται. Έτσι οι πολίτες των ΗΠΑ στην αρχή της μετανάστευσης των Ευρωπαίων αφομοιώθηκαν από τις συμπαγείς και πιο οργανωμένες πρώτες αποικίες των Ανατολικών πολιτειών, όπου κυριαρχούσαν οι Ιρλανδοί, κι έτσι έγιναν ένα Αγγλόφωνο κράτος, που με την κοινή Ιστορία από κει και ύστερα άρχισαν να νιώθουν σαν έθνος κι έγιναν έθνος.
Ένας σημερινός κάτοικος της Ελλάδας με ταυτότητα ελληνική, που έχει ως κύριο μέλημά του το εισόδημά του, την ψυχαγωγία, κατά προτίμηση “ξένη”-ώστε να νιώθει παγκόσμιος άνθρωπος, την απόκτηση όλων των ανέσεων και απολαύσεων, και είναι αδιάφορος θρησκευτικά και χρησιμοποιεί περισσότερο μία διεθνή γλώσσα όπως λ.χ. τα Αγγλικά, αυτός ο άνθρωπος δεν είναι πια Έλληνας, έχει πεθάνει εθνικά. Γι’ αυτόν η γλώσσα είναι μόνο μέσο επικοινωνίας και αυτός ο άνθρωπος προτιμάει την ευκολότερη γραφή και γι’ αυτό βολεύεται με τις ευκολότερες γλώσσες, όπως είναι η Αγγλική.
Αυτός ο άνθρωπος θα σας κοιτάξει κάποτε στα μάτια και θα σας ρωτήσει: “Ε, και τι έπαθα εγώ, που είμαι τέτοιος; Δεν είμαι okay;”. Τι θα απαντήσετε αλήθεια; Αυτός ο ίδιος, αν εγκαταλείψει σύζυγο και παιδιά και κάνει άλλη σχέση, που να τον ευχαριστεί περισσότερο, θα μπορεί να σας κάνει την ίδια ερώτηση σηκώνοντας τους ώμους: “Ε, τι έπαθα δηλαδή; Δεν είμαι και σ’ αυτό okay;”. Δεν θα σας είναι εύκολο να του πείτε πως είναι δυστυχής, όπως δεν μπορείς να μιλήσεις με έναν πεθαμένο και να του πείσεις ότι ήταν καλύτερα ζωντανός.
Όλος ο παγκόσμιος πολιτισμός έχει ως αυτονόητο σκοπό την ευημερία του ανθρώπου, βασικά την οικονομική ευημερία και ως συνέπεια κάθε άλλη ανάπτυξη. Σ’ αυτό το σημείο συμπίπτουν όλα τα συστήματα, από καπιταλισμό μέχρι κομμουνισμό. Η ικανοποίηση των επιθυμιών, των υλικών κυρίως ή έστω και των ψυχολογικών επιθυμιών είναι ο κύριος σκοπός του πολιτισμού σε όλους τους αιώνες. Το έθνος αν και χρήσιμο σ’ αυτόν τον σκοπό, το συντηρούμε. Αλλιώς το ξεχνούμε. Όταν λ.χ. ξεκίνησε ο Χίτλερ να κατακτήσει τον κόσμο, χρειάστηκε τη Γερμανική εθνότητα, για να συσπειρώσει τους πολίτες και τον στρατό, και για να ξέρουν ποιοι θα καρπωθούν τα κέρδη των κατακτήσεων. Και γι’ αυτό ετόνισε τα εθνικά-φυλετικά στοιχεία.
Βέβαια, θα πει και αυτός ο αστός, ότι και κάποιες εθνικές φιέστες, κανένας χορός, κάποιοι φουστανελάδες, λίγες σημαίες και τέτοια “φολκλορικά” δεν ενοχλούν, ίσα-ίσα αποτελούν μία ποικιλία ψυχαγωγίας. Έτσι υποβιβάζεται το έθνος σε τύπο κι από τύπο σε καραγκιόζη και γελοιοποιείται. Παραμένει σαν γραφικότητα διακοσμητικής της αστικής μηδενιστικής κοινωνίας.
Βέβαια κάποιες αναμνήσεις μένουν, κι από τα βάθη της ψυχής σε ώρες έντονου συναισθηματισμού, όπως σε γάμους ή σε θρησκευτικές εορτές, βγαίνουν στην επιφάνεια για λίγο κι ύστερα απωθούνται πάλι. Πολύ συχνά σε ομαδικές διασκεδάσεις αρχίζουν με τα ροκ και άλλα ξένα και τελειώνουν με τσάμικα και τσιφτετέλια. Άλλοτε πάλι γίνεται το αντίστροφο. Αυτό είναι σύμπτωμα της πολιτιστικής μας σχιζοφρένειας.
Αυτή η σχιζοφρένεια είχε αρχίσει προ πολλού, ίσως προ αιώνων. Οι ιστορικοί της λογοτεχνίας την ανιχνεύουν από την εποχή των Σταυροφοριών. Όταν πρωτογνώρισαν οι πρόγονοι το γλυκανάλατο ύφος των Ευρωπαϊκών μυθιστοριών, άρχισαν να δελεάζονται από το κοσμικό πνεύμα, που τους έβγαζε από το σοβαρό εκκλησιαστικό ύφος. Ιδιαίτερα οι βασιλείς και οι άρχοντες έφεραν μέσα στην Ρωμανία έθιμα αλλά και ήθη των δυτικών κι έτσι άρχισε η διάβρωση της παράδοσής μας.
Οι άνθρωποι επεθύμησαν και ονειρεύτηκαν την εποχή της “ευημερίας και της προόδου” και αυτή η νέα διάθεση έγινε σιγά-σιγά μεσσιανισμός. Μετά τις μυθιστορίες και τους τροβαδούρους η νεωτεριστική ψυχολογία προχώρησε σε όλες τις μορφές της ζωής και εξελίχθηκε και σε φιλοσοφία. Δυσκολεύτηκε λίγο να γίνει και δογματική θεολογία, με τις διστακτικές ερωτοτροπίες με τον παπισμό, αλλά κατάφερε να υπογράψουν οι Πατέρες το πρακτικό της Φλωρεντίας-Φερράρας και να δημιουργήσουν την Ουνία. Μας έσωσε “παρά τρίχα” η αυθεντία του Μάρκου του Ευγενικού και η αθωότητα του Ευρωπαϊκού κόσμου, εποχή που εμείς εδώ ζούσαμε την Τουρκοκρατία μας, ο κόσμος ονειρεύτηκε την απόλυτη κατάκτηση του ιδανικού της ευημερίας. Μετά από μία απεγνωσμένη προβολή των εθνικών συμφερόντων, που οδήγησαν στους τελευταίους μεγάλους πολέμους, οι λαοί προσκύνησαν το είδωλο του πλουτισμού παραμερίζοντας τα εθνικά συναισθήματα. Έτσι ένας πλούσιος Γερμανός μπορούσε να ζει άνετα στην Αγγλία, ένας πρίγκιπας Ρώσος να περνάει τον καιρό του στο Παρίσι κ.ο.κ Ήταν ιστορική η προσχώρηση της αριστοκρατίας των Ευρωπαϊκών λαών στην Γαλλική κουλτούρα μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνος. Ο ζωγράφος Τσαρούχης εξομολογείται ότι στην οικογένειά του ακόμα και τα εσώρουχά τους έρχονταν από την Γαλλία· και οι πρώτες ζωγραφιές του ήταν αντιγραφές από γαλλικά περιοδικά. Χρειάστηκε υψηλός ηρωισμός, για να συντηρήσουν όσοι τον συντήρησαν τον εθνικό χαρακτήρα τους. Εμάς μας έσωσαν τα άλυτα εθνικά μας προβλήματα, που χρειάστηκαν οι πόλεμοι, για να τα λύσουν, κι έτσι καλλιεργήθηκε για ακόμα έναν αιώνα η εθνική μας συνείδηση. Προς το τέλος όμως του 20ου αιώνα το έθνος μας ατόνησε και άρχισε να πεθαίνει.
Στις αρχές του 20ου αιώνα καλλιεργήθηκε η φανατική πίστη στις τεράστιες δυνάμεις της επιστήμης και επειδή το Γερμανικό έθνος είχε και έχει μεγάλες ικανότητες στην θεότητα Επιστήμη, επεκράτησε η πεποίθηση ότι οι Γερμανοί είναι αήττητοι. Σ’ αυτή την προπαγάνδα οφείλεται η γερμανοφοβία των άλλων Ευρωπαίων, που φαίνονταν αδύναμοι μπροστά στα γερμανικά όπλα.
Μετά την αναμέτρηση των παγκόσμιων πολέμων οι Ευρωπαίοι κατάλαβαν ότι δεν τους συμφέρει να σκοτώνονται μεταξύ τους και μετέθεσαν τους αιματηρούς πολέμους στις “αναπτυσσόμενες” χώρες, για να μην αναπτυχθούν ασφαλώς. Ύστερα χρησιμοποίησαν τον αφορισμό του Μαρξ “το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα” κι έτσι δημιουργήθηκαν δύο έθνη σ’ όλη την Ευρώπη, το έθνος των προνομιούχων πλουσίων και το έθνος των εργαζομένων. Τα παλιά εθνικά χαρακτηριστικά ατόνησαν και πηγαίνουν να σβήσουν. Αυτό συμβαίνει και στην Ελλάδα βέβαια.
Από την κατανοητή ψυχολογικά πτώση του εθνικού φρονήματος στους ευημερούντες λαούς, περνάμε στην ηθική πτώση, που την ταλάνισε και ο Χριστός μας μ’ εκείνο το “πως δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες…”. Μία σκέψη όμως πρέπει να μας προβληματίζει. Στους δυο τελευταίους αιώνες (19ο και 20ο) είχαμε πολλούς πλουσίους Έλληνες που είχαν πολύ υψηλό εθνικό φρόνημα γι’ αυτό κι έγιναν εθνικοί ευεργέτες με πολύ, πάρα πολύ μεγάλες δωρεές. Πώς αυτοί δεν παρασύρθηκαν από τον πλούτο τους στον ηθικό και θρησκευτικό μηδενισμό, αλλά πλούτισαν την πατρίδα τους και τις γύρω χώρες των Βαλκανίων και της Μ. Ασίας με πλούσια κληροδοτήματα; Επιχειρώ μία εξήγηση και λέω πως αυτοί οι ευεργέτες ήταν πρώην φτωχοί, αλλά χαρισματικοί άνθρωποι, που στο σκληρό αγώνα να φτιάξουν περιουσίες δεν είχαν τις συνθήκες να ψευτομορφωθούν και να εισπνεύσουν τα ρεύματα του μηδενισμού. Άλλωστε το γένος μας ήταν ακόμα σκλαβωμένο και τραβούσε τη συμπάθεια. Ίσως οι απόγονοί τους, όσοι βρήκαν υπόλοιπα των μεγάλων περιουσιών, να έγιναν “προοδευτικοί” και ευδαιμονιστές. Γι’ αυτό δεν ακούγονται ως ευεργέτες κι αυτοί.
Όταν είπε ο Κύριος “πως οι δυσκόλως τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την βασιλείαν των ουρανών”, οι μαθητές αμέσως ρώτησαν: “Και τις δύναται σωθήναι;”. Η εύκολη απάντηση ήταν: Οι μη έχοντες τα χρήματα, αλλά οι μαθητές κάτι άλλο είχαν στο νου τους και γι’ αυτό είχαν την απορία. Και μ’ αυτούς που δεν έχουν τα χρήματα, αλλά μοναδικός τους πόθος και όνειρο είναι να τ’ αποκτήσουν, τι γίνεται;
Πράγματι το ιδανικό της ευημερίας, ο πόθος της εύκολης υλιστικής ζωής είναι απλωμένος στον κόσμο και γίνεται βιοθεωρία, φιλοσοφία  ζωής και σπρώχνει τον κόσμο στον ηδονισμό με όσες δυνατότητες έχει ο καθένας. Οι πιο φτωχοί τρώνε το μεροκάματο στο κρασί ή στα χαρτιά. Ολόκληροι λαοί παραδομένοι στο παραλήρημα της υλιστικής ευημερίας κάνουν αυτονόητο τον μηδενισμό και βγάζουν (όσο μπορούν) στο περιθώριο τους πατριώτες και τους ευσυνείδητους.
Και μέχρι εδώ κατανοούμε την κατάσταση ως κατά κάποιο τρόπο φυσική εξέλιξη της πτώσης των ανθρώπων, που δεν φωτίστηκαν να ασκήσουν μία αντίσταση. Πώς συμβαίνει όμως να σχεδιάζεται, να χρηματοδοτείται και να εφαρμόζεται μία τέτοια παιδεία, που διαφθείρει μικρούς και μεγάλους; Αυτός ο εκμαυλισμός του λαού μας είναι το μεγάλο και σκοτεινό πρόβλημα της εποχής μας. Είναι δυνατόν κάποιοι να επενδύσουν στη διαφθορά του λαού μας;! Αυτό είναι μία ύπουλη και εξοντωτική επίθεση στην εθνική μας ύπαρξη.
Θα μπορούσε κανείς να αναθεματίσει τους ενόχους αυτής της δόλιας επίθεσης, αν δεν έβλεπε την τόσο εκούσια συγκατάθεση των πολλών Ελλήνων. Όσοι δεν τρέχουν πρόθυμα να πέσουν στον εθνικό μηδενισμό, είναι σε μεγάλο βαθμό απαθείς, σαν να μη τρέχει τίποτα και ουσιαστικά κάνουν και αυτοί το ίδιο.
Ξέρουμε βέβαια ότι διάφορα συμφέροντα ξένων και ντόπιων παραγόντων εξυπηρετούνται από την εθνική εξαχρείωσή μας. Οικονομικά συμφέροντα, στρατηγικά συμφέροντα… Δεν αρκούν όμως αυτά. Εμείς, οι Ορθόδοξοι, που υπολογίζουμε τον Θεό, υπολογίζουμε και τον διάβολο. Τόσο μεγάλο κακό στον άνθρωπο δεν μπορεί να κάνει κανείς άλλος άνθρωπος· μόνον ο διάβολος, που είναι ανθρωποκτόνος απ’ αρχής, μπορεί να σχεδιάζει και να εκτελεί τόσο καταχθόνια σχέδια και βέβαια με τη δική μας θέληση και συνεργασία.
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός προφήτεψε: “Το κακό θα σας έρθει από τους σπουδαγμένους”. Και το βλέπουμε τόσο καθαρά στις μέρες μας.  Εγκάθετοι των μηδενιστικών και ανήθικων κινήσεων κρύβονται στα υπουργεία, στα παιδαγωγικά ινστιτούτα, στις διευθυντικές θέσεις και αφανίζουν κάθε υγιές εθνικό ίχνος στις καρδιές των παιδιών και των μεγάλων.
Έτσι καταλήγουμε στην ανακάλυψη του διαβόλου, που και ανθρωποκτόνος είναι και εθνοκτόνος. Χωρίς όμως την ανοχή μας δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Η μόνη ελπίδα λοιπόν μετά τη βοήθεια του Θεού, οι συμφορές και οι θλίψεις, τραντάζουν τις ψυχές και σπρώχνουν τους ανθρώπους στη μετάνοια. Η μεγάλη ανασφάλεια, που συγκλονίζει τις αστικές κοινωνίες, ο πανικός σε κάθε απότομη αλλαγή συνθηκών της ζωής, η αφάνταστη εξάπλωση των ναρκωτικών κα αυτοκτονιών, των ψυχικών νοσημάτων, του έιτζ κα άλλων τέτοιων εφιαλτικών συνεπειών του εθνικού και θρησκευτικού μηδενισμού, που έγινε δυνατός και καλλιεργήθηκε στις κοινωνίες των “ανεπτυγμένων χωρών”, αυτά όλα τα οδυνηρά συμπτώματα μπορούν με λίγη καλή θέληση και κατήχηση να φέρουν τη μετάνοια.
Πολλοί ρίχνουν τα βάρη της διόρθωσής μας στους ώμους της παιδείας. Κάποτε είχε πράγματι επωμιστεί μεγάλες ευθύνες η παιδεία  για τη χειραγώγηση της κοινωνίας και έχει μείνει στη μνήμη μας η δόξα της. Τώρα όμως που έχασε τον ιεραποστολικό της χαρακτήρα μέσα στον έντονο επαγγελματισμό των εκπαιδευτικών, οι ελπίδες μας μεταναστεύουν στους ώμους της οικογένειας. Η οικογένεια ακόμα στις μέρες μας αντέχει τρεμουλιαστά στα χτυπήματα του μηδενισμού. Ο ασυνείδητος και συνειδητός πόνος για τα σκοτωμένα έμβρυα των εκτρώσεων αντιμάχεται την ξεγνοιασιά και γεννάει μέσα στις ψυχές τον πόνο της ερήμωσης. Ποιος θα αξιοποιήσει αυτό τον πόνο ώστε να τον οδηγήσει στην μετάνοια; Ποιος θα μας θυμίσει το φόβο του Θεού, που είναι τόσο γλυκός σαν τη στοργή του πατέρα στα παιδικά μας χρόνια; Ποιος θα μας θυμίσει τους ήρωες των απελευθερωτικών μας πολέμων, τις γυναίκες του Ζαλόγγου, τις δραματικές θυσίες στο Κούγκι, στο Αρκάδι, τις εκατόμβες των ηρώων του Μπιζανίου του Λαχανά, του Σκρά, των Αλβανικών βουνών; Τα θύματα του ΄41, της κατοχής στην Ελλάδα, τους νεαρούς ήρωες της Κύπρου; Πότε θα συγκλονιζόμαστε γι’ αυτά περισσότερο από τα γκολ του ποδοσφαίρου; Η προσεκτική μελέτη της Ιστορίας μας δείχνει ότι μόνο τα παραδείγματα επηρεάζουν και πείθουν τους ανθρώπους είτε στο κακό, είτε στο καλό. Ύστερα οι άνθρωποι κατέφυγαν στη μελέτη των θεωριών και των μανιφέστων, για να δώσουν μία ευπρεπή εικόνα των αποκρυσταλλωμένων συναισθημάτων τους.
Στο καλό μπορεί να προκόψει μία κοινωνία περισσότεροι από τους δασκάλους και τους γονείς με το παράδειγμα των μαρτύρων. Όποιος δείξει ότι θυσιάζει και τη ζωή του γι’ αυτό που πιστεύει, αυτός πείθει και  πείθοντας χειραγωγεί την κοινωνία. Γι’ αυτό ύστερα από τη διαπίστωση ότι το έθνος μας πεθαίνει, αναζητούμε μάρτυρες. Αναζητούμε αυτούς που αγαπούν τον διπλανό τους μέχρι θανάτου. Σ’ αυτό το κρίσιμο σημείο βρίσκεται σήμερα η εθνική μας ιστορία, η ελευθερία του έθνους μας, που είναι απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά!

Γίνε δασκάλα να ξενοιάσεις


Της Έλενας Λαζαρίδου*

 

Γίνε δασκάλα να ξενοιάσεις, της έλεγαν όλοι μετά από τον πολύ καλό βαθμό που έβγαλε στις πανελλαδικές. Και να τώρα διορισμένη να κάνει την καλύτερη δουλειά του κόσμου. Βέβαια, ταλαιπωρήθηκε πολλά χρόνια με τις μετακομίσεις από ‘δω κι από ‘κει και με το να μην ξέρει πού και αν θα δουλέψει την επόμενη χρονιά, αλλά δε βαριέσαι, σκέφτηκε, άξιζε τον κόπο. Ήπιε γρήγορα τον καφέ της διαβάζοντας το άρθρο σχετικά με τις επικείμενες μειώσεις των μισθών των εκπαιδευτικών και έφυγε για το σχολείο. 

 Σήμερα θα είναι μια δύσκολη μέρα γιατί θα συζητήσει με τους γονείς του Πέτρου, ενός παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες και ψυχολογικά προβλήματα. Εύχεται να είναι συνεννοήσιμοι άνθρωποι, για το καλό του μικρού…

Φεύγοντας από το σχολείο αγόρασε από το φαρμακείο καραμέλες… «Αχ αυτά τα διαολάκια, πάλι μου έκλεισαν τον λαιμό»…. Έδωσε το ενοίκιο στον σπιτονοικοκύρη και γύρισε σπίτι. Το απόγευμα είχε αρκετή δουλειά, έπρεπε να διορθώσει τις εκθέσεις και να ετοιμαστεί για την παρουσίαση του μαθήματος της Ιστορίας, χρειαζόταν μερικές πηγές ακόμα…. Σκέφτηκε όμως ότι έπρεπε να πεταχτεί να αγοράσει μερικά υλικά για το αυριανό πείραμα και την χειροτεχνία, αποκλείεται να θυμηθούν να τα φέρουν όλα τα πιτσιρίκια!

Το βράδυ, αφού έβαλε το φαγητό στον φούρνο για την επόμενη μέρα, καθάρισε λίγο το σπίτι και πήρε τηλέφωνο στην οικογένειά της. Πάντα την δυσκολεύει αυτή η στιγμή… «Μην κλαις αγάπη μου, πλησιάζει η Παρασκευή, θα έρθει η μαμά…»

Την επόμενη μέρα βγήκε για φαγητό με μερικούς φίλους της από το νησί αλλά χρειάστηκε να φύγει λίγο νωρίτερα επειδή είχε να ετοιμάσει ένα διαγώνισμα για την επόμενη μέρα. «Χαρά στο κουράγιο σου, να σκοτώνεσαι στη δουλειά για τα ψίχουλα που παίρνεις!». «Ναι αλλά κάνω την καλύτερη δουλειά του κόσμου», χαμογέλασε.

Σκέφτηκε πως πρέπει να αρχίσει να οργανώνεται για τη γιορτή της 25ης Μαρτίου και άρχισε να σημειώνει τις δουλειές της «Μάλλον πρέπει να πάω και μερικά απογεύματα στο σχολείο για τα σκηνικά, δεν βγαίνει αλλιώς»…. Οι πόνοι όμως στο στομάχι συνεχίζονται. «Είναι από το άγχος» τη διαβεβαίωσε ο γιατρός, «ηρέμησε λίγο».

Στην επιστροφή για το σπίτι σταμάτησε στο καφέ να δει κάτι γνωστούς. «Τι ανάγκη έχετε εσείς; 2 μήνες κάθεστε το καλοκαίρι. Ποιος άλλος δημόσιος υπάλληλος το κάνει αυτό;»

Ναι, έχει δίκιο. Αλλά από την άλλη…. Ποιος άλλος δημόσιος υπάλληλος κάνει όλα τα παραπάνω;

 

*          Η Έλενα Λαζαρίδου είναι αναπληρώτρια δασκάλα. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην προσωπική της σελίδα:http://protaodaskalos.blogspot.gr/

Άρθρο Τούρκου για την Άλωση της Πόλης που λέει ανατριχιαστικές αλήθειες!

Η ανθρωπιά (Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος)


Η «ανθρωπιά» είναι μια λέξη του καιρού μας, ένας όρος κοινόχρηστος, ένα νόμισμα που κυκλοφορεί σ’ όλα τα χέρια, γιατί συμβαίνει η ανταλλακτική του αξία να είναι πολύ μεγάλη. Και με την «ανθρωπιά» εννοούμε, φυσικά, τη συμπόνια, τη συμμετοχή, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στο πάθος του γείτονα. Και όχι μόνο του γείτονα. Του κάθε ανθρώπου. Άλλοτε χρησιμοποιούσαν τον όρο «ανθρωπισμός». Έλεγαν: «αυτός είναι μεγάλος ανθρωπιστής» και με τούτο εσήμαιναν μια προσωπικότητα που ξοδευόταν ολόκληρη για να κάμει το καλό. Ο Ντυνάν, για παράδειγμα, ο ιδρυτής του «Ερυθρού Σταυρού», υπήρξε ένας τέτοιος ανθρωπιστής. Πέρα απ’ ό,τι θα μπορούσε να ενδιαφέρει αποκλειστικά το άτομό του, εσυλλογίσθηκε τους ανθρώπους που έπασχαν, έξω από διάκριση φυλής και θρησκείας, «εν πολέμω και εν ειρήνη».
Ο «ανθρωπιστής», ένας άνθρωπος με σπουδαίες ικανότητες, που αναλίσκεται με ειλικρίνεια, χωρίς υστεροβουλία, ακόμη και χωρίς τη θεμιτή, επιτέλους, από πολλές απόψεις, επιθυμία της υστεροφημίας, υπήρξε, για πολλούς αιώνες, ένα θαυμάσιο ιδανικό, που οι προγενέστεροι το επρόβαλλαν στους μεταγενέστερους. Ακόμη τότε η «ανθρωπιά», μολονότι δεν έπαυε να είναι κοινή απαίτηση, δεν είχε καταντήσει κοινόχρηστος όρος. Ήταν η σπάνια, η υψηλή παρουσία, όπου μόνο μερικές εκλεκτές φύσεις κατόρθωναν να φτάσουν. Και ακόμη, μια καθημερινή άσκηση που ο καθένας την επιθυμούσε για τον εαυτό του, θεωρώντας την αυτονόητο χρέος του, χωρίς να συλλογίζεται ότι θα μπορούσε και διαφορετικά να την αξιοποιήσει.
Το γεγονός ότι η απαίτηση της «ανθρωπιάς» έχει γίνει κοινός τόπος σήμερα δεν είναι χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Δείχνει πως η οικουμενική ψυχή αισθάνεται βαθύτερα την ταλαιπωρία του ανθρώπου και αναζητεί διέξοδο.
Περιττό να προστεθεί πως και η ανθρωπιά, καθώς κι ένα σωρό άλλοι όροι, έχει υποστεί τρομακτικές διαστρεβλώσεις. Όποιος είπε πως οι ιδέες είναι καθώς τα υγρά, που παίρνουν το σχήμα του μπουκαλιού τους, είχε, βέβαια, πολύ δίκιο. Και με τους όρους το ίδιο συμβαίνει. Αλλάζουν νόημα, αλλάζουν απόχρωση, κατά τον τρόπο που τους μεταχειρίζεται κανείς και κατά τον σκοπό που επιδιώκει χρησιμοποιώντας τους. Έτσι, μπορούμε να μιλούμε όλοι για ανθρωπιά, αλλά να εννοούμε ολωσδιόλου διαφορετικό πράγμα ο καθένας.
Έπειτα, ένας όρος, μια λέξη, μια έκφραση, που βρίσκεται ολοένα στο στόμα μας, σιγά σιγά φτωχαίνει, αδειάζει, αποστεώνεται, αυτοακυρώνεται. Φοβούμαι πως ίσια ίσια αυτό έχει συμβεί με την ανθρωπιά. Αρκεί μια ματιά ολόγυρά μας, για να το νιώσουμε καλύτερα τούτο. Η καθημερινή ζωή ολοένα και περισσότερο χάνει τη θαλπωρή, τη γλυκιά ζεστασιά της. Είναι ένας χειμώνας χωρίς αλκυονίδες. Η «καλημέρα», αυτό το χαρούμενο άνοιγμα παραθύρου προς τον αίθριο ουρανό, μεταβάλλεται σιγά σιγά σε μορφασμό. Η ανθρώπινη λαιμαργία, η δίψα της ευζωίας δεν αφήνει τόπο για ευγενικά αισθήματα. Κάτι περισσότερο: τα ευγενικά αισθήματα θεωρούνται ξεπερασμένα.
Λησμονούμε, ωστόσο, πως η ανθρωπιά είναι κυριότατα βούληση, δεν είναι γνώση, δεν είναι μόνο γνώση. Και δεν είναι λόγος, είναι πράξη. Είναι ένας ολόκληρος εσωτερικός κόσμος, στην τελείωσή του, που ακτινοβολεί παντού. Η ανθρωπιά αποκλείει τη μισαλλοδοξία, την καταφρόνηση του άλλου ανθρώπου· είναι επιεικής και ήπια. Περιέχει πολλή συγκατάβαση και πολλή κατανόηση. Η ανθρωπιά είναι κυκλική παρουσία. Δεν βρίσκεται στραμμένη προς ένα μονάχα σημείο του ορίζοντα. Εκείνος που είναι αληθινά ανθρώπινος δεν μπορεί παρά να είναι, σε κάθε περίσταση, ανθρώπινος. Η ανθρωπιά δεν είναι επάγγελμα, δεν είναι όργανο αυτοπροβολής και επιτυχίας. Είναι απάρνηση. Πρέπει πολλά ν’ αρνηθείς, για να κερδίσεις τα ουσιωδέστερα. Αλλά δεν είναι και παθητική κατάσταση. Ολωσδιόλου αντίθετα, αποτελεί μορφή αδιάκοπης ενέργειας. Είναι πολύ ευκολότερο να γίνεις «μέγας ανήρ» παρά να γίνεις «μεγάλος άνθρωπος». Η Ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα μεγάλων ανδρών. Αλλά έχει πολύ λίγους «ανθρώπους» να παρουσιάσει.

I.Μ.Παναγιωτόπουλος, Ο Σύγχρονος Άνθρωπος.
Οι Εκδόσεις των φίλων, Αθήνα 1988. 18η έκδοση (Διασκευή). 

ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΒΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Κωνσταντίνος Καβάφης

Ευ ζην ως Έλλην (πολιτιστικό πρόγραμμα)

Η παράσταση "Ζωντανεύοντας τη λογοτεχνία" (Αστραδενή-Το ψέμα)

1ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου - Ζωντανεύοντας τη Λογοτεχνία (πολιτιστικό πρόγραμμα 2013-14)

1ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου - Ζωντανεύοντας τη Λογοτεχνία

Webqest Καββαδίας

Webquest Κ.. Καρυωτάκης

ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΟΥ - Η ματωμένη σπηλιά τ...

Ξυπνήστε ρε ! : ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΟΥ - Η ματωμένη σπηλιά τ...: Είναι από τις ιστορίες που σπας. Που δεν τη χωράει ο νους. Όσο “σκληρός” και να ‘σαι, λυγίζεις… και σε πιάνει το παράπονο, γιατί εσύ, δεν...

Ο Stephen Fry μιλά για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα VideoMan

Εκπαιδευτικά λογισμικά και δικτυακοί τόποι για τα ...

Ἑλλάνιον φάος: Εκπαιδευτικά λογισμικά και δικτυακοί τόποι για τα ...: Λογισμικά κλειστού τύπου : 1) Online Εκπαιδευτικό Λογισμικό Α΄ Βάθμιας & Β΄ Βάθμιας Εκπαίδευσης. Για να το δείτε, πατήστε στον σύνδεσμ...

Λεξικά, Γραμματικές, Πολυτονική γραφή on line

Ἑλλάνιον φάος: Λεξικά, Γραμματικές, Πολυτονική γραφή on line:   Στη διεύθυνση http://www.lexilogos.com/  και μεταβαίνοντας στο grec ancient ή grec modern ανακαλύπτουμε έναν θησαυρό από λεξικά κα...

Σου βιάζουν την κόρη; Ε, και;;;


- Μα, δεν καταλαβαίνετε τι σας λέω; Αυτή τη στιγμή μου βιάζουν την δωδεκάχρονη κόρη μου στο δωμάτιο. Έκαναν το σπίτι άνω κάτω, έκλεψαν τα πάντα και τώρα μου βιάζουν και το παιδί μου. Κι εσείς μου λέτε, «ε, και»;

- Ε, ναι, τι άλλο να σας πω;

- «Μα»…

- Τι μα και ξεμά ρε φίλε; Πάρε την καραμπίνα και βοήθησέ την.

- Μα δεν έχω καραμπίνα. Είμαι φιλειρηνικός άνθρωπος. Δεν είμαι μιλιταριστής.

- Συγχαρητήρια. Και που είσαι τώρα;

- Κρυμμένος στη σοφίτα.

- Άλλα μέλη της οικογένειας;

- Η γυναίκα μου είναι κρυμμένη στο υπόγειο.

- Ε, κάνε υπομονή. Θα φτάσουν και στο υπόγειο.

- Μα τι είναι αυτά που λέτε; Εδώ κινδυνεύουμε.

- Ακριβώς.

- Και δε θα κάνετε κάτι; Γείτονες είστε.

- Ακριβώς. Δέκα σπίτια είμαστε όλοι κι όλοι εδώ πάνω στα βουνά. Και τον προηγούμενο μήνα είχαν εισβάλλει στο γείτονά σας, έτσι;

- Μάλιστα.

- Τον βοηθήσατε;

- Μα… ήταν ένοπλη εισβολή… έπεφταν σφαίρες… τι θα έκανα; Πως θα τα έβγαζα πέρα; Ειδοποίησα την αστυνομία. Τι άλλο να έκανα;

- Σωστά. Γι’ αυτό και δεν είχατε συμμετάσχει ούτε πριν ούτε μετά στις συζητήσεις των γειτόνων σας για μέτρα αυτοπροστασίας. Είστε προοδευτικός άνθρωπος, που απεχθάνεστε τέτοιες καταστάσεις. Έτσι δεν μας είχατε πει;

- Μα, η ίδια η Πολιτεία δεν το επιθυμεί κάτι τέτοιο. Το απαγορεύει. Είμαστε ευνομούμενοι πολίτες, το ξεχάσατε; Δεν επιτρέπεται να μετατρεπόμαστε σε αγρίμια.

- Σωστά. Οπότε αφού δεν μπορείτε να κάνετε κάτι χαλαρώστε και απολαύστε το.

- Μα…

- Επίσης μπορείτε ως ευνομούμενος Πολίτης να καλέσετε την Πολιτεία να «σπεύσει». Το ίδιο θα κάνω και εγώ. Θα ειδοποιήσω την Αστυνομία.

- Μα τους ειδοποίησα κι εγώ αυτούς…. αλλά αυτοί θα κάνουν δέκα χρόνια να έρθουν… είμαστε άκρως απομονωμένοι εδώ που κατοικούμε και μόλις πέντε αστυνομικοί έχουν να εποπτεύσουν μια τεράστια περιοχή. Ακόμη κι αν υπάρχουν ελεύθεροι 2-3 αστυνομικοί, μόνον για να φτάσουν εδώ πάνω θέλουν τρία τέταρτα.

- Ναι, αλλά αυτή είναι η νόμιμη οδός αγαπητέ. Έτσι δεν είπατε;

- Ναι, αλλά η οικογένειά μου τώρα κινδυνεύει. Όχι αύριο.

- Ακριβώς, τα ίδια σας λέγαμε και πριν την συνάντηση των γειτόνων, που αρνηθήκατε να έρθετε και να συμμετάσχετε. Όπως ακριβώς κινδύνευσε και η οικογένεια του γείτονά σας πριν έναν μήνα όταν εσείς αρνηθήκατε να τον βοηθήσετε ενώ πήγαν άλλοι πέντε γείτονες με τις καραμπίνες και τους απασχόλησαν με βολές στον αέρα μέχρι να έρθει η αστυνομία και να αναλάβει. Με αποτέλεσμα σήμερα και οι πέντε να βρίσκονται υπόδικοι επειδή έσπευσαν να βοηθήσουν με προσωπικό κίνδυνο κατά της ζωής τους κι εν γνώσει τους ότι κατόπιν θα είχαν και μπερδέματα με την Δικαιοσύνη. Αφού εσείς δεν τρέξατε όταν σας είχαν ανάγκη, τώρα ποιος νομίζετε ότι θα δεχτεί να διακινδυνεύσει για σας; Κι όταν οι μισοί μάλιστα είναι ήδη υπόδικοι….

- Μα δεν είναι δυνατόν να μην μπορεί να γίνει κάτι.

- Βεβαίως και μπορείτε. Να κατεβείτε από τη σοφίτα, να πάτε στο πλησιέστερο σπίτι και να δανειστείτε την καραμπίνα του γείτονά σας. Αυτό δεν νομίζω κανείς να σας το αρνηθεί.

- Μα… είναι ψηλά η σοφίτα… πως θα κατέβω μέσα στη νύχτα; Δεν είμαι εκπαιδευμένος…. Άσε που μπορεί να με ακούσουν και να μου ρίξουν… Αλλά ακόμη και να κατάφερνα να φτάσω στο γείτονα, ακόμη κι αν είναι εκεί, ακόμη κι αν μου έδινε την καραμπίνα, πως θα την χρησιμοποιήσω; Δεν είμαι κανένας κομάντο… δεν έχω ιδέα από όπλα…

- Ε, να με συγχωρείτε τότε, αλλά μπορείτε επίσης, εφόσον αποδειχτήκατε τόσο «χοντρόπετσος» και «αντικοινωνικός» όταν κινδύνευαν οι γείτονές σας κι αφού ακόμη και τώρα βάζετε μπροστά από τη ζωή του παιδιού σας και της οικογένειάς σας την δική σας ζωούλα να αποδεχτείτε την νοσηρή σας φύση και να πάτε στο δωμάτιο της κόρης σας μαζί με τους εγκληματίες και να «συμμετάσχετε στο γλέντι» τους.

- Πως τολμάτε;

- Μα γιατί; Έτσι κι αλλιώς αυτές τις επιλογές είχατε μπροστά σας καιρό τώρα. Και προφανώς τις έχετε ήδη κάνει μέσα σας.

- Τι εννοείτε;

- Καλά, μέχρι να τελειώσουν με την κόρη σας και μέχρι να έρθει η αστυνομία θα σας κάνω λίγη παρέα για να σας βοηθήσω να «το εμπεδώσετε».

Εννοώ: 1η επιλογή, «Δράση». Δεν το κάνατε όταν έπρεπε, δεν προετοιμαστήκατε, συνεπώς δεν έχετε ούτε τα εφόδια, ούτε την εκπαίδευση, ούτε και τα κότσια προφανώς για να το κάνετε ούτε και τώρα. Απωλέσατε αυτήν την επιλογή.

2η επιλογή: Να συνεχίσετε να παραμένετε στην «άκρη». «Αποστασιοποιημένος ψυχικά και ενεργητικά από τα πάντα» όπως και το κάνατε άλλωστε τόσον καιρό. Να κάτσετε εκεί βαθιά μέσα στην τρύπα σας και να περιμένετε άπραγος να τελειώσουν και να φύγουν.

3η επιλογή: Να συνειδητοποιήσετε πόσο «οικτρός» είστε. Είστε το ίδιο «νοσηρός, αντικοινωνικός και οικτρός» όσο αυτοί οι εγκληματίες αυτή τη στιγμή που ξεσκίζουν την κόρη σας στο διπλανό δωμάτιο και να γίνετε απολύτως ίδιος με αυτούς. Να πάτε στο διπλανό δωμάτιο και να συμμετάσχετε στο «βιασμό της κόρης» σας.

- Μα είστε τρελός;

- Εγώ; Καθόλου… βασικά προσπαθώ να σας κάνω συνειδητοποιήσετε τι κάνετε μπας και ξυπνήσετε, αλλά δεν το βλέπω….

- Εσείς θα το κάνατε κάτι τέτοιο;

- Όχι βέβαια… αλλά εγώ δεν είμαι εσείς…. «Ωραιοποιείστε» το και «δείτε το δημιουργικά». Είναι ίσως ο μόνος τρόπος για να προσπεράσετε τις φοβερές τύψεις που πιθανόν να σας περιμένουν στη γωνία μετά το περιστατικό. «Ψυχικό Άλμα» λέγεται αγαπητέ… Λογικά δεν ακούγονται όλα;

- Είστε πράγματι τρελός…

- Μπορείτε βεβαίως, να προσπαθήσετε να καταγράψετε τον βιασμό και να τον περιφέρετε κατόπιν στα κανάλια. Έτσι θα έχετε την ψευδαίσθηση ότι κάτι κάνατε κι εσείς για να «ξυπνήσει η κοινωνία». Πως «θυσιαστήκατε» φερόμενος «γενναία» προκειμένου να υπάρχει «ζωντανή εικόνα» που θα «παραδειγματίσει» για το «κοινό καλό». Θα νοιώσετε πως έστω κι έτσι κάνατε κι εσείς κάτι. Και θα κερδίσετε και τα 15 λεπτά δημοσιότητας που αναλογούν στην άθλια και μίζερη ύπαρξή σας. Θα σας καλούν σε πάνελ, θα ασχολούνται με σας και το δράμα της κόρης σας και μέσα από τη ματαιοδοξία της δημοσιότητας θα βρείτε ίσως κι ένα «ψυχολογικό τρυκ/πάτημα» να ξεπεράσετε τις τύψεις σας.

- Η κόρη μου σταμάτησε να ουρλιάζει… πρέπει να τελείωσαν…

- Α, ούρλιαζε κιόλας… και ούτε εσείς, ούτε και κανείς από τους γείτονες δεν συγκινήθηκε… ενδιαφέρον…. θα πρέπει να σας προβληματίσει αυτό.

- Μα, ίσως τώρα κάνουν κάτι χειρότερο ακόμη…

- Όπως;

- …

- Χμμμ, δεν απαντάτε… ποιο είναι άραγε το χειρότερο για σας αυτή τη στιγμή; Να πάνε προς το υπόγειο για τη γυναίκα σας ή προς τη σοφίτα για σας;

- Μα, με έχετε παρεξηγήσει. Δεν είμαι κακός άνθρωπος. Δεν είμαι σαν αυτούς. Ένας φιλήσυχος, ευυπόληπτος και ευνομούμενος πολίτης είμαι.

- Που όμως με την στάση σας επιτρέψατε σ’ αυτά τα κτήνη να κάνουν επανειλημμένα και να συνεχίζουν να κάνουν τα αίσχη που κάνουν. Χτες στους γείτονές σας, σήμερα σ’ εσάς, αύριο σε κάποιον άλλον συμπολίτη σας.

- Δεν είναι δυνατόν να μου καταλογίζετε τέτοιες ευθύνες. Δεν ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο.

- Α, όχι. Βεβαίως και όχι. Απλά την ησυχία σας θέλατε. Να όμως που το κακό για να γίνει χρειάζεται δύο. Αυτόν που το κάνει και αυτόν που θα μπορούσε να το αποτρέψει και δεν έκανε τίποτα γι’ αυτό. Τι κάνουν τώρα οι εγκληματίες;

- Πηγαίνουν προς το υπόγειο, νομίζω.

- Κάνω λάθος ή σας ακούω «ανακουφισμένο»;

- Μα τι είναι αυτά που λέτε; Βεβαίως και ανησυχώ για την γυναίκα μου.

- Α, δεν έχω καμία αμφιβολία επ’ αυτού. Απλά διαπιστώνω πως ανησυχείτε περισσότερο για τον εαυτούλη σας. Σκέφτεστε πόσο πολύ θα πονούσε το ξύλο που θα σας έριχναν. Ή ακόμη και ο βιασμός σας πολύ περισσότερο. Αν και υποθέτω πως αυτό θα το θεωρούσατε το λιγότερο. Ίσως και ενδόμυχα να το επιζητείτε.

- Μα, δεν σας επιτρέπω.

- Α, δε χρειάζεται. Έχω καταλάβει τι έχω απέναντί μου. Οπότε δεν χρειάζεται να μου δώσετε καμία έγκριση.

- Μα πως τολμάτε;

- Τολμάω γιατί συνειδητοποιώ πως αυτή τη στιγμή η ανήλικη κόρη σας αιμορραγεί πιθανότατα θανάσιμα από τον βιασμό της κι όμως εσείς εξακολουθείτε να μην κάνετε κάτι για να τους προστατέψετε. Αντ’ αυτού συνεχίζετε να μιλάτε στο τηλέφωνο κατατρομαγμένος προσπαθώντας να βρείτε εσείς λίγη «ψεύτικη ασφάλεια» μέσα από μια συνομιλία αδιαφορώντας για τον τρόμο του παιδιού σας. Πιθανότατα, θα ανησυχείτε ακόμη περισσότερο μην βρουν κάποιο κρυμμένο χρηματοκιβώτιο ή μήπως φτάσουν σε σας στην σοφίτα εάν αποκαλύψετε τη θέση σας.

- Χριστέ μου!

- Α, κατάλαβα… άλλαξαν πορεία και αντί για το υπόγειο έρχονται στην σοφίτα.

- Σας παρακαλώ, έρχονται… κάντε κάτι….

- Ναι, θα κάνω αγαπητέ… θα σας συνιστούσα να χαλαρώσετε και να το απολαύσετε….

- Έτσι, ίσως νοιώσετε καλύτερα τι πέρασε η κόρη σας «εξ’ αιτίας» σας πριν λίγο….και τι πέρασαν και οι γείτονές σας πριν λίγες ημέρες όταν αρνηθήκατε να τους βοηθήσετε όλους….

- Καληνύχτα ανθρωπάκο… όπως έστρωσες θα κοιμηθείς… μπορείς να είσαι βέβαιος ότι κάτι έκανες κι εσύ για να ξυπνήσουν οι υπόλοιποι… ο «άκρως εκ-παιδευτικός» αυτός διάλογός μας ηχογραφήθηκε και θα δημοσιευθεί…

(Brutal, surreal και grotesco; Ίσως……….. αλλά….)

Γιώργος Ανεστόπουλος

Ποια μυστική πανάρχαια επίκληση λέμε εν αγνοία μας όταν λέμε την αλφάβητο



Η ελληνική γλώσσα είναι η τελειότερη που έχει δημιουργηθεί στα χρονικά της ανθρώπινης ιστορίας.

Πρόκειται για μια γλώσσα που έχει κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει άμεση σχέση με τη μαθηματική γλώσσα και να περικλείει μια "αφανή αρμονία".


Όπως έγραψε ο Ιάμβλιχος στα "Θεολογούμενα της αριθμητικής" ("Περί δεκάδος" 64-15,20): "Ακόμα η δεκάδα γεννά τον (αριθμό) 55, ο οποίος περιέχει θαυμαστά κάλλη. Εάν δε υπολογίσεις τα ψηφία της λέξης 'εν' (σ.σ.: ένα) σε αριθμούς, βρίσκεις άθροισμα 55".

Οι πρόγονοί μας δεν χρησιμοποιούσαν ψηφία αλλά τα γράμματα της αλφαβήτουτονισμένα ως σύμβολα αριθμών (π.χ. α΄=1, β΄=2 κ.ο.κ.). Όπως είδαμε προηγουμένως, με αυτό τον τρόπο οι λέξεις μπορούν να αναλυθούν σε αριθμούς σχηματίζοντας τους "λεξαρίθμους".

Έτσι καθετί προσλάμβανε ξεχωριστή σημασία μέσα από έναν συνδυασμό μαθηματικών και ονομάτων. Για παράδειγμα, ο αριθμός της χρυσής τομής προκύπτει από τους λόγους ΑΠΟΛΛΩΝ : ΑΡΤΕΜΙΣ, ΕΣΤΙΑ: ΗΛΙΟΣ, ΑΦΡΟΔΙΤΗ : ΖΕΥΣ.

Ωστόσο αυτό που αποδεικνύεται πράγματι ασύλληπτο είναι το γεγονός ότι το Ελληνικό αλφάβητο κρύβει μια μυστική επίκληση! Εάν πάρουμε τα γράμματά του και τα θέσουμε στη σειρά, ως δια μαγείας εμφανίζεται μια αρχαία προσευχή που εξυμνεί το Φως και την Ψυχή!

Έχουμε, λοιπόν:

"Αλ φα, βη τα Γα! Αμα δε Ελ, τα εψ ιλών. Στη ίγμα, (ίνα) ζη τα, η τα, θη τα Ιώτα κατά παλλάν Δα. (Ινα) μη νυξ η, ο μικρόν (εστί) πυρός δε ίγμα ταφή εψ ιλών, φυ (οι) Ψυχή, ο μέγα (εστί)!"

Η μετάφραση έχει ως εξής:

"Νοητέ ήλιε, εσύ που είσαι το φως, έλα στη Γη! Κι εσύ, ήλιε ορατέ, ρίξε τις ακτίνες σου στον πηλό που ψήνεται. Ας γίνει ένα καταστάλαγμα για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη. Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν, και κινδυνεύσει να χαθεί το καταστάλαγμα της φωτιάς μέσα στην αναβράζουσα λάσπη, κι ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο, το σημαντικότερο όλων!"

Τη μυστική αυτή επίκληση μαθαίνουμε να κάνουμε όλοι ασυνείδητα από την ώρα που μαθαίνουμε το Ελληνικό αλφάβητο!

Επίσης έρευνες δείξανε πως οι μελέτη της αρχαιοελληνικής γλώσσας, διευρύνει τον νου!

Δεν είναι τυχαίο, που σε έρευνα Αμερικανών για την τεχνητή νοημοσύνη, διαπιστώσανε πως για να επικοινωνήσουν δύο υπολογιστές μεταξύ τους και να έχουν μία λογική συζήτηση, χρειάζεται να χρησιμοποιήσουν την αρχαία Ελληνική γλώσσα και μόνο!

Τελευταία καταμέτρηση μάλιστα έδειξε πως η Ελληνική γλώσσα συν της αρχαιοελληνικής, περιέχει πάνω από 6.000.000(!) λέξεις και πολλές που ακόμα δεν γνωρίζουμε ενώ π.χ. η Αγγλική φτάνει μόλις τις 40000.

Τελικά πόσα ακόμη μυστικά μπορεί να κρύβει η Ελληνική γλώσσα; Πολύ περισσότερα από όσα πιστεύουμε και σίγουρα ακόμα περισσότερα από όσα μπορεί να χωρέσουν στις σελίδες ενός αφιερώματος.

Το πείραμα του ρατσισμού

Η σημασία της εξωτερικής εμφάνισης

Θεατρικό εργαστήρι 1ου Γυμνασίου Ναυπάκτου


Το βιντεάκι που παρουσιάσαμε πριν παίξουμε την παράστασή μας. Πόσα μας θύμισε... Πόσα ζήσαμε φέτος μαζί... Και πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός...

Οι εμψυχωτές της θεατρικής ομάδας με τη διεύθυνση του σχολείου


Ο ζητιάνος - Ανδρέας Καρκαβίτσας (Ολα τα επεισόδια)

http://www.livemovies.gr/series/o-zitianos

Στο παιδί μου, Μανώλης Αναγνωστάκης

1ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου, οδός δημιουργικής γραφής…


Δεν ξέρουμε αν όλοι οι μαθητές μπορούν να γίνουν καλλιτέχνες…. Ξέρουμε όμως πως όλοι οι μαθητές μπορούν να είναι δημιουργικοί. Αυτή η δημιουργικότητα είναι κάτι σαν τη δύναμη της αγάπης που προσπαθεί να βγει προς τα έξω. Δεν διδάσκεται…. Εμείς όμως μπορούμε να διαμορφώσουμε τις συνθήκες, ώστε κάτι τέτοιο να συμβεί.
Αυτό είναι το πιστεύω του σχολείου μας και προς αυτή την κατεύθυνση κινήθηκαν οι φιλόλογοι  Αναστασία Νταλταγιάννη και Σταματία Μαριεττή, που παρότρυναν τους μαθητές μας να ξεπεράσουν τις αναστολές τους και να ασχοληθούν με τη δημιουργική γραφή. Τους παρακίνησαν να λάβουν μέρος σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ποίησης και πεζογραφίας και να πιστέψουν στις δυνατότητες διάκρισης. Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν πρόθυμα στην πρό(σ)κληση αυτή  και δούλεψαν με όρεξη και φιλότιμο. Το αποτέλεσμα ήταν η προσπάθειά τους να αποδώσει  πλούσιους καρπούς, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Συγκεκριμένα, διακρίθηκαν από το σχολείο μας οι εξής μαθητές:
1. Η Μαντώ Τσάτσου της Γ΄ τάξης, η οποία κέρδισε τρεις φορές το α΄ βραβείο (!) στους διαγωνισμούς που διοργάνωσαν οι παρακάτω φορείς:
α. Μορφωτικός Όμιλος Πετρούπολης
β. Εταιρεία Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδας (με έδρα την Πάτρα)
γ. Εκπαιδευτήρια Παναγία Προυσιώτισσα (Αγρίνιο). Το βραβείο αυτό συνοδευόταν με το χρηματικό ποσό των 400 ευρώ.
Επίσης, η Μαντώ κέρδισε έπαινο και από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.
2. Η Ελένη Χασαπογιάννη της Γ΄ τάξης, η οποία απέσπασε τον γ’ έπαινο από τα εκπαιδευτήρια Παναγία Προυσιώτισσα.
Η μεγαλύτερη όμως επιτυχία του σχολείου μας ήρθε σε συλλογικό επίπεδο. Γιατί όταν δουλεύουν πολλοί μαζί, τα αποτελέσματα είναι πάντα καλύτερα και η χαρά πολλαπλασιάζεται. Έτσι, στον 6ο διαγωνισμό γραπτού λόγου που οργάνωσαν οι Εκδόσεις Πατάκη, βραβεύτηκαν συνολικά τρία σχολεία της επικράτειας: Ένα Δημοτικό, ένα Γυμνάσιο και ένα Λύκειο. Το 1ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου, λοιπόν, ήταν το μοναδικό Γυμνάσιο της χώρας που βραβεύτηκε! Κέρδισε, μάλιστα, και βιβλία αξίας 220 ευρώ για τη σχολική του βιβλιοθήκη. Στο διαγωνισμό συμμετείχαν (οι πιο πολλοί με περισσότερα του ενός κείμενά τους), οι εξής έντεκα (11) μαθητές μας:

α. Μαντώ Τσάτσου (Γ΄ τάξη)
β. Ελένη Χασαπογιάννη (Γ΄ τάξη)
γ. Μάρα Θεοδωράκου (Γ΄ τάξη)
δ. Σπυρέττα Μίχου (Γ΄ τάξη)
ε. Αναγνωστοπούλου Παναγιώτα (Γ΄ τάξη)
στ. Βίτσας Παναγιώτης (Γ΄ τάξη)
ζ. Βέργου Αναστασία (Β΄ τάξη)
η. Ζαρνομήτρου Κυριακή (Β΄ τάξη)
θ. Σακελλάρη Χαρούλα (Β΄ τάξη)
ι.Τσελεμένγκο Χριστίνα (Β΄ τάξη)
ια. Σκαλιώτη Σαββούλα (Α΄ τάξη)

Παιδιά, και εις ανώτερα! Σας ευχόμαστε και άλλες επιτυχίες! Συγχαίρουμε από καρδιάς και τους παραπάνω φορείς για τις πρωτοβουλίες τους αυτές, οι οποίες προάγουν την πνευματική ζωή της χώρας μας και παρακινούν τους μαθητές, ιδίως της επαρχίας, να δοκιμάσουν τα ταλέντα τους. Γιατί η τέχνη, και μάλιστα η  ποίηση, είναι καταφύγιο και γιατρικό. «Τα φάρμακά σου φέρε, Τέχνη της Ποιήσεως, που κάμνουνε -για λίγο- να μη νοιώθεται η πληγή», παρακαλεί ο Καβάφης. Ευτυχισμένος όποιος το κατάλαβε και θεραπεύει μ’ αυτήν τις πληγές του…


   Η Διευθύντρια                                                                  Ο Σύλλογος των καθηγητών


            

ΤΟ 1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ


Μια αξέχαστη εκδρομή έζησε, ομολογουμένως,  η Γ΄ τάξη του σχολείου μας, η οποία επισκέφθηκε στις 6-5-14 την αρχαία Ολυμπία. Οι μαθητές ξεναγήθηκαν στον ιερό χώρο της Άλτης  και στο μουσείο από τη φιλόλογο του σχολείου  κ. Νταλταγιάννη. 
 Ιδιαίτερη συγκίνηση νιώσαμε ως Ναυπάκτιοι μπροστά στο εξαιρετικό άγαλμα της Νίκης του Παιωνίου, αφιέρωμα των Ναυπακτίων για τη νίκη τους στο  μεσσηνιακό πόλεμο. Το άγαλμα αυτό, στην ακμή του ιερού της Ολυμπίας, ήταν επίχρυσο και κοσμούσε  περήφανο το αέτωμα του μεγάλου δωρικού ναού του Δία. 
Συμφωνήσαμε όλοι μας  ότι η επιλογή του τόπου αυτού για τη διεξαγωγή των ολυμπιακών αγώνων δεν ήταν καθόλου τυχαία από τους αρχαίους Έλληνες. Η γαλήνη του τοπίου και η ολύμπια μακαριότητα που νιώθεις να σε υποβάλλει, σε προτρέπουν μυστικά και σε εμπνέουν  να πάψεις κάθε εχθροπραξία, μίσος και αντιπαλότητα. Ο τέλειος χώρος για κάθε λογής εκεχειρία! 
Και η λατρεία των γυναικείων θεοτήτων εντυπωσιακή: Ήρα, Ρέα-Κυβέλη, Δήμητρα χαμύνη, Ειλύθυια (θεά του τοκετού). Ολοφάνερο πως η γυναικεία παρουσία ανθεί και ακμάζει κυρίως σε περιόδους ειρήνης και συναδέλφωσης, έχοντας δίπλα της τον άντρα (Δίας, Κρόνος) μόνο ως σύντροφο και προστάτη της.
Η  αγνώμων αντιμετώπιση του Φειδία εκ μέρους των κατοίκων της Ολυμπίας (τον κατηγόρησαν ότι έκλεψε το χρυσό που προοριζόταν για το άγαλμα), μας έφερε στο νου τη διαχρονικά καχύποπτη στάση του λαού μας απέναντι στους ευεργέτες του. Πάντα ευκολόπιστοι, πάντα αχάριστοι, πάντα μικρόψυχοι, πάντα κυκλοθυμικοί και ευμετάβολοι υπήρξαμε ως λαός. Δυστυχώς…
Ένα  mini ταξίδι στο παρελθόν είναι η Ολυμπία. Ένα αναβάπτισμα στις αξίες που μας ένωσαν στο παρελθόν ως λαό. Kαι τι απογοήτευση νιώθει κανείς, όταν θυμηθεί πως ο μεγαλοπρεπέστατος αυτός ναός, που φιλοξενούσε ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, γκρεμίστηκε από εμάς τους ίδιους, όταν ο Μ. Θεοδόσιος διέταξε βάρβαρα τους στρατιώτες του να μην του αφήσουν πέτρα πάνω στην πέτρα («Εις έδαφος φέρειν»,  όπως είπε αυτολεξεί).  Και γιατί, παρακαλώ; Για να διαδοθεί ευκολότερα ο χριστιανισμός, η θρησκεία της αγάπης και της ανεκτικότητας… Πόσο τυφλώνει τον άνθρωπο ο φανατισμός, ώστε να φτάνει να επιτελεί εγκλήματα, και μάλιστα στο όνομα της …αγάπης!
Η εκδρομή μας συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε στο Κατάκολο, όπου απολαύσαμε τη θαλασσινή αύρα και το νησιώτικο στυλ ενός τοπίου πλούσια προικισμένου με φυσικές ομορφιές.
Παιδιά, ήταν η τελευταία σας εκδρομή ως Γ΄ Γυμνασίου.  Από του χρόνου θα μοιραστείτε στα Λύκεια της πόλης μας και οι δρόμοι σας θα χωρίσουν. Κρατήστε τα μηνύματα της Ολυμπίας βαθιά φυλαγμένα μέσα σας και μεταδώστε τα κι εσείς και στους άλλους! Έτσι, παρόλο που σωματικά θα είμαστε- ίσως- μακρυά ο ένας από τον άλλον, μέσα μας, μυστικά, θα νιώθουμε πολύ κοντά, γιατί οι αξίες και οι ιδέες αυτές θα εξακολουθούν να μας ενώνουν…

Οι συνοδοί καθηγητές σας:
Θωμάς Καρακώστας
Αναστασία Νταλταγιάννη
Σφήκα Μαρία
Χολέβα Νάντια


Μορφωτικά παιχνίδια από τη Lexigram

Οι δυο πιο θανατηφόρες λέξεις στον κόσμο: "Είναι κορίτσι".


Είναι κορίτσι", μια ταινία που κυκλοφόρησε φέτος και παρουσιάζει την πρακτική της θανάτωσης ανεπιθύμητων κοριτσιών στη Νότια Ασία. Η πιο σοκαριστική σκηνή του τρέιλερ της ταινίας είναι όταν μια γυναίκα από την Ινδία  ομολογεί ότι σκότωσε οκτώ κορίτσια βρέφη,  ενώ παράλληλα δεν μπορεί  να συγκρατήσει το γέλιο της.
Οι στατιστικές είναι θλιβερές. Ο ΟΗΕ αναφέρει ότι «λείπουν» περίπου 200 εκατομμύρια κορίτσια στον κόσμο. Στην Ινδία και την Κίνα σκοτώνονται περισσότερα κορίτσια από όσα γεννιούνται στις ΗΠΑ κάθε χρόνο. Η πόλη Λιανγιουνγκάνγκ (Lianyungang) στην Κίνα έχει τη χειρότερη αναλογία ανάμεσα σε βρέφη των δύο φύλων, με 163 αγόρια να γεννιούνται για κάθε 100 κορίτσια. Ταϊβάν, Νότια Κορέα και Πακιστάν είναι επίσης χώρες στις οποίες μωρά κορίτσια  σκοτώθηκαν, εγκαταλείφθηκαν, ή έγινε έκτρωση.
Τα κορίτσια στη Νότια Ασία που δεν σκοτώνονται υποφέρουν συχνά από υποσιτισμό ή έλλειψη ιατρικής φροντίδας, αφού οι οικογένειες προτιμούν να διαθέτουν στα αγόρια τους ελάχιστους πόρους που έχουν. Εμπορία,  εγκλήματα για λόγους 'τιμής', και θάνατοι που προκύπτουν από την ενδοοικογενειακής βία, είναι περαιτέρω δεινά που υφίστανται οι γυναίκες.
Η σκληρή ειρωνεία της γυναικοκτονίας είναι ότι διαπράττεται εις βάρος των κοριτσιών από τις γυναίκες. Συχνότερα η πιο επικίνδυνη είναι η πεθερά, η μητριάρχης, κάτω υπό την οποίαν ζει η νύφη. Οι προσπάθειες  για την ανάσχεση της βρεφοκτονία απευθύνονται στις μητέρες, οι οποίες συχνά είναι θύματα και οι ίδιες. Το τρέιλερ δείχνει τραγικές σκηνές γυναικών που πρέπει να αποφασίσουν ανάμεσα στο να σκοτώσουν τις κόρες τους και στην επιβίωση της οικογένειας τους. Στην Ινδία οι γυναίκες που αποτυγχάνουν να γεννήσουν γιους, ξυλοκοπούνται, βιάζονται ή σκοτώνονται, έτσι ώστε οι άνδρες να ξαναπαντρευτούν με την ελπίδα ότι η επόμενη γυναίκα τους θα είναι πιο 'παραγωγική'.
Συχνά προβάλλεται το επιχείρημα ότι η διάκριση που κάνουν οι γονείς ανάμεσα στα παιδιά θα τελειώσει όταν οι οικογένειες στην νότια Ασία ξεφύγουν από τη φτώχεια. Αλλά υπάρχουν δύο στοιχεία που δείχνουν ότι η γυναικοκτονία είναι ένα πολιτιστικό φαινόμενο και ότι η οικονομική ανάπτυξη αποτελεί μόνο μερική λύση: Πρώτον, δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο ότι συμβαίνει το ίδιο φαινόμενο στις εξαθλιωμένες κοινωνίες στην Αφρική ή την Καραϊβική. Δεύτερον, ακόμα και οι εύποροι και τα μεσαία στρωμάτων της πόλης, διαπράττουν γυναικοκτονία .
Η κινεζική πολιτιστική προκατάληψη υπέρ των αρσενικών παιδιών επιδεινώνεται από την πολιτική ελέγχου των γεννήσεων. Στην Ινδία, όμως  είναι πιο σύνθετο το πρόβλημα, αφού η κύρια αιτία είναι πολιτισμική.
Οι προσπάθειες για λύση του προβλήματος θα πρέπει να γίνουν προς τρεις κατευθύνσεις.  Οι πολιτικές αποφάσεις για την καταπολέμηση της φτώχειας θα πρέπει να συμπληρωθούν με νομικές απαγορεύσεις. Επιπλέον πρέπει να υπάρχει ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα ενημέρωσης των γυναικών για τα δικαιώματά τους. Τέλος, το σημαντικότερο, θα πρέπει να γίνει κοινωνική και θρησκευτικη εκστρατεία με στόχο την διάλυση αυτών των αντιλήψεων.



Fallin' Floyd (Ερωτική απογοήτευση- animation)

11 πράγματα που πρέπει να αφήσεις στο παρελθόν

Μπορεί να μην είσαι περήφανος για όλα τα πράγματα που έχεις κάνει στο παρελθόν, αλλά δεν πειράζει. Το παρελθόν δεν ανήκει στο παρόν.
Ορίστε 11 πράγματα που πρέπει να αφήσεις πίσω και να προχωρήσεις:
1. Να αφήνεις άλλους ανθρώπους να γράφουν την ιστορία της ζωής σου. – Θα μπορούσες να περάσεις ολόκληρη τη ζωή σου ανησυχώντας για το τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα ή το τι θέλουν από εσένα, αλλά αυτό δεν θα σε πάει πολύ μακριά. Αν δεν πάρεις τον έλεγχο και κάνεις τα δικά σου σχέδια για τη ζωή, το πιθανότερο είναι να πέσεις στο σχέδιο κάποιου άλλου. Και μάντεψε τι έχουν σχεδιάσει για εσένα: όχι και πολλά πράγματα!
2. Τον φόβο του να κάνεις λάθη. – Τα λάθη του παρελθόντος θα πρέπει να σε διδάξουν να δημιουργήσεις ένα θαυμάσιο μέλλον, όχι να σε κάνουν να το φοβάσαι. Να φοβάσαι λιγότερο να βγεις από το χάος της ζωής σου. Γιατί πολλές φορές, τα μεγαλύτερα μας κατορθώματα και οι πιο όμορφες δημιουργίες μας προέρχονται από τα συναισθήματα που βιώνουμε, τα μαθήματα που παίρνουμε και τις αναποδιές που μας τυχαίνουν κατά τη διάρκεια της ημέρας.
3. Την πεποίθηση ότι «τέλειο» σημαίνει το ίδιο πράγμα για τον καθένα. – Οι τέλειοι άνθρωποι έχουν ουλές  στα πρόσωπα τους και τέλεια επιδερμίδα. Οι τέλειοι άνθρωποι έχουν μακριά μαύρα μαλλιά στα 60 τους και κοντά γκρίζα μαλλιά στα 35. Οι τέλειοι άνθρωποι φορούν περούκες. Οι τέλειοι άνθρωποι έχουν σεξουαλικές σχέσεις με άντρες, γυναίκες, και τα δύο φύλα ή με κανένα. Οι τέλειοι άνθρωποι έχουν ύψος που δεν ξεπερνά τα 150 εκατοστά. Οι τέλειοι άνθρωποι έχουν περιφέρεια που είναι άπειρη σε μέγεθος και σχήμα. Οι τέλειοι άνθρωποι έχουν δέρμα φωτεινό όσο το παγωτό βανίλια και πλούσιο όσο η σκούρα σοκολάτα. Οι τέλειοι άνθρωποι προέρχονται από κάθε γωνιά αυτού του όμορφου πλανήτη και βρίσκονται παντού – ακόμα και στον καθρέφτη. Ναι! Ακριβώς! Τέλειο είναι ο τρόπος που γεννιόμαστε. Τέλειο είναι όπως είμαστε τώρα. Το τέλειο είναι αποκλειστικά μοναδικό. Είμαστε όλοι τέλειοι ακριβώς όπως είμαστε.
4. Την αρνητική σκέψη. – Αν υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο είμαι βέβαιος, είναι ότι η σκέψη μας μπορεί να μπει ανάμεσα σε εμάς και την ευτυχία μας. Είναι οι σκέψεις που πραγματικά μας υπαγορεύουν τον τρόπο που αισθανόμαστε, για αυτό γιατί να μην επιλέξεις σκέψεις που σε κάνουν να αισθάνεσαι καταπληκτικά; Όσο περισσότερο επαινείς και γιορτάζεις την ζωή, τόσο περισσότερα πράγματα υπάρχουν στην ζωή για να γιορτάσεις. Μπορείς να επιλέξεις να κάνεις το υπόλοιπο της ζωής σου πολύ καλύτερο.
5. Να κάνεις κάτι απλά επειδή το κάνουν οι άλλοι. – Δώσε στον εαυτό σου την άδεια να το βάζει αμέσως στα πόδια όταν κάτι του δίνει αρνητική ενέργεια. Δεν είναι ανάγκη να υπάρχει εξήγηση ή να βγάζει νόημα. Απλά εμπιστεύσου αυτό που αισθάνεσαι. Μην παίρνεις μια απόφαση βασιζόμενος αποκλειστικά στην δημοτικότητα. Απλά επειδή άλλοι άνθρωποι το κάνουν δεν σημαίνει ότι είναι και η καλύτερη επιλογή για εσένα.
11-leave-in-past
6. Να μην ακολουθείς το όνειρο σου. – Μια μέρα η ζωή σου θα περάσει μπροστά από τα μάτια σου. Βεβαιώσου ότι αξίζει να την παρακολουθήσεις. Σταμάτα και σκέψου το. Σκέψου το πραγματικά. Τι είναι αυτό που πραγματικά θέλεις να κάνεις με την ζωή σου; Ποιο είναι το όνειρο σου; Ξέχνα ότι σκέφτεσαι και αναλογίσου αυτό. Τι σε συναρπάζει; Τι μοιάζει ακατόρθωτο; Να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Οι απαντήσεις δεν χρειάζεται να εντυπωσιάσουν κανέναν άλλο παρά εσένα.
7. Να χρονοτριβείς σχετικά με τους στόχους και τα πάθη σου. – Η διαφορά μεταξύ στο ποιος είσαι και ποιος θέλεις να γίνεις, είναι αυτό που κάνεις. Ναι, θα πονέσει. Θα χρειαστεί χρόνο. Θα χρειαστεί αφοσίωση. Θα απαιτήσει δύναμη και θέληση. Θα πρέπει να πάρεις υγιείς αποφάσεις. Θα χρειαστεί θυσίες. Θα πρέπει να σπρώξεις το μυαλό και το σώμα σου στα όρια του. Θα υπάρξουν προκλήσεις. Αλλά, σου υπόσχομαι, όταν θα φτάσεις στον στόχο σου, θα το αξίζει. Και θυμήσου, τίποτα για το οποίο έχεις πάθος δεν είναι χάσιμο χρόνου, άσχετα με το που θα σε βγάλει.
8. Την πεποίθηση ότι η αποτυχία είναι το αντίθετο της επιτυχίας. – Η αποτυχία δεν είναι το αντίθετο της επιτυχίας, είναι μέρος της επιτυχίας. Η αποτυχία γίνεται επιτυχία όταν μαθαίνουμε από αυτή. Αρκεί να αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Αντί να κοιτάς αυτά που χάνεις και πόσο ακόμα έχεις μέχρι να φτάσεις εκεί που θες, επικεντρώσου στο παρόν και πόσο μακριά έχεις φτάσει μέχρι τώρα.
9. Την ένδειξη έλλειψης σεβασμού. – Μερικές φορές πρέπει να σέβεσαι τα συναισθήματα ενός άλλου ανθρώπου ακόμα και αν δε σημαίνουν τίποτα για εσένα, επειδή αυτή η χειρονομία θα μπορούσε να σημαίνει τα πάντα για αυτούς. Παίρνεις σεβασμό όταν δείχνεις σεβασμό. Έτσι, αντιμετώπισε όλους τους ανθρώπους με ευγένεια και σεβασμό, ακόμα και αυτούς που είναι αγενείς προς εσένα – όχι επειδή είναι καλοί, αλλά επειδή εσύ είσαι καλός.
10. Τους ανθρώπους που θέλουν να γίνεις κάτι άλλο. – Μερικές φορές γινόμαστε πιο δυνατοί όταν κάποιος μας ελευθερώνει και μερικές φορές γινόμαστε ακόμα πιο δυνατοί όταν αφήνουμε κάποιον να φύγει. Είναι καλύτερα να σε μισούνε για κάτι που είσαι, παρά να σε αγαπάνε για κάτι που δεν είσαι. Ποτέ μην αλλάξεις αυτό που είσαι. Να είσαι ο εαυτός σου. Οι άνθρωποι θα σε αγαπήσουν για αυτό και αν δεν το κάνουν, άσε τους να φύγουν.
11. Τους ανθρώπους που έχουν ήδη φύγει. – Δεν υπάρχουν αποτυχημένες σχέσεις, γιατί κάθε άτομο στη ζωή σου έχει ένα μάθημα να σε διδάξει. Μερικές φορές, μπορείς απλά να ξεπεράσεις τους ανθρώπους. Μην προσπαθείς να επιδιορθώσεις αυτό που δεν φτιάχνεται, απλά αποδέξου το και προχώρα παρακάτω. Όταν κάποιος σε αφήνει, είναι σημαντικό να τους απελευθερώσεις συναισθηματικά. Και να ξέρεις ότι δεν είναι το τέλος – είναι μια νέα αρχή. Απλά σημαίνει ότι ο ρόλος τους στη ζωή σου τελείωσε. Η ιστορία σου συνεχίζεται.
________