Μια αξέχαστη εκδρομή έζησε, ομολογουμένως, η Γ΄ τάξη του σχολείου μας, η οποία επισκέφθηκε στις 6-5-14 την αρχαία Ολυμπία. Οι μαθητές ξεναγήθηκαν στον ιερό χώρο της Άλτης και στο μουσείο από τη φιλόλογο του σχολείου κ. Νταλταγιάννη.
Ιδιαίτερη συγκίνηση νιώσαμε ως Ναυπάκτιοι μπροστά στο εξαιρετικό άγαλμα της Νίκης του Παιωνίου, αφιέρωμα των Ναυπακτίων για τη νίκη τους στο μεσσηνιακό πόλεμο. Το άγαλμα αυτό, στην ακμή του ιερού της Ολυμπίας, ήταν επίχρυσο και κοσμούσε περήφανο το αέτωμα του μεγάλου δωρικού ναού του Δία.
Συμφωνήσαμε όλοι μας ότι η επιλογή του τόπου αυτού για τη διεξαγωγή των ολυμπιακών αγώνων δεν ήταν καθόλου τυχαία από τους αρχαίους Έλληνες. Η γαλήνη του τοπίου και η ολύμπια μακαριότητα που νιώθεις να σε υποβάλλει, σε προτρέπουν μυστικά και σε εμπνέουν να πάψεις κάθε εχθροπραξία, μίσος και αντιπαλότητα. Ο τέλειος χώρος για κάθε λογής εκεχειρία!
Και η λατρεία των γυναικείων θεοτήτων εντυπωσιακή: Ήρα, Ρέα-Κυβέλη, Δήμητρα χαμύνη, Ειλύθυια (θεά του τοκετού). Ολοφάνερο πως η γυναικεία παρουσία ανθεί και ακμάζει κυρίως σε περιόδους ειρήνης και συναδέλφωσης, έχοντας δίπλα της τον άντρα (Δίας, Κρόνος) μόνο ως σύντροφο και προστάτη της.
Η αγνώμων αντιμετώπιση του Φειδία εκ μέρους των κατοίκων της Ολυμπίας (τον κατηγόρησαν ότι έκλεψε το χρυσό που προοριζόταν για το άγαλμα), μας έφερε στο νου τη διαχρονικά καχύποπτη στάση του λαού μας απέναντι στους ευεργέτες του. Πάντα ευκολόπιστοι, πάντα αχάριστοι, πάντα μικρόψυχοι, πάντα κυκλοθυμικοί και ευμετάβολοι υπήρξαμε ως λαός. Δυστυχώς…
Ένα mini ταξίδι στο παρελθόν είναι η Ολυμπία. Ένα αναβάπτισμα στις αξίες που μας ένωσαν στο παρελθόν ως λαό. Kαι τι απογοήτευση νιώθει κανείς, όταν θυμηθεί πως ο μεγαλοπρεπέστατος αυτός ναός, που φιλοξενούσε ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, γκρεμίστηκε από εμάς τους ίδιους, όταν ο Μ. Θεοδόσιος διέταξε βάρβαρα τους στρατιώτες του να μην του αφήσουν πέτρα πάνω στην πέτρα («Εις έδαφος φέρειν», όπως είπε αυτολεξεί). Και γιατί, παρακαλώ; Για να διαδοθεί ευκολότερα ο χριστιανισμός, η θρησκεία της αγάπης και της ανεκτικότητας… Πόσο τυφλώνει τον άνθρωπο ο φανατισμός, ώστε να φτάνει να επιτελεί εγκλήματα, και μάλιστα στο όνομα της …αγάπης!
Η εκδρομή μας συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε στο Κατάκολο, όπου απολαύσαμε τη θαλασσινή αύρα και το νησιώτικο στυλ ενός τοπίου πλούσια προικισμένου με φυσικές ομορφιές.
Παιδιά, ήταν η τελευταία σας εκδρομή ως Γ΄ Γυμνασίου. Από του χρόνου θα μοιραστείτε στα Λύκεια της πόλης μας και οι δρόμοι σας θα χωρίσουν. Κρατήστε τα μηνύματα της Ολυμπίας βαθιά φυλαγμένα μέσα σας και μεταδώστε τα κι εσείς και στους άλλους! Έτσι, παρόλο που σωματικά θα είμαστε- ίσως- μακρυά ο ένας από τον άλλον, μέσα μας, μυστικά, θα νιώθουμε πολύ κοντά, γιατί οι αξίες και οι ιδέες αυτές θα εξακολουθούν να μας ενώνουν…
Οι συνοδοί καθηγητές σας:
Θωμάς Καρακώστας
Αναστασία Νταλταγιάννη
Σφήκα Μαρία
Χολέβα Νάντια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου