Σουρής – Χαιρετισμός εις την Βουλήν

Δύο σατυρικά ποιήματα του Γεώργιου Σουρή για την καινούρια Βουλή.

Σουρής - Χαιρετισμός εις την Βουλήν 

Καλώς έρχεσθε και πάλιν, Αντιπρόσωποι του κράτους,

φορτωμένοι με μελετάς και με νόμους σοφωτάτους.

Καλώς έρχεσθε και πάλιν, εκλεκτοί μας συμπολίται,

σεις πού Σύνταγμα και έθνος πάντοτε πιστώς φρουρείτε.

Καλώς έρχεσθε, πατέρες, που ο κόσμος σας προσμένει,

και με ανοικτάς αγκάλας η Βουλή διορθωμένη.

Άλλα πριν γενήτε μέλη καί της νέας περιόδου,

πριν τάς δύο χιλιάδας εκπορθήσετ’ εξ εφόδου,

πριν ο λόγος σας νευρώδης εις το βήμα αντηχήσει,

ή κι ο βούνευρος ακόμη, ως και άλλοτε, λαλήσει,

πριν αρχίσετε εκ νέου τας φαιδράς ταυρομαχίας,

δεν μας λέγετε τι κάμνουν κάτω εις τας ’Επαρχίας;

Είναι αληθές τον τόπον πως κρατεί αχρηματία:

Κι αν τωόντι υποφέρει, ποία τάχα η αιτία;

Είναι αληθές στους φόρους ο λαός πως δεν αντέχει,

και εις έκρυθμα εκ τούτου διαβήματα προστρέχει;

Εσπουδάσατε τους λόγους ως καλοί εντολοδόχοι,

ή θά αρκεσθήτε μόνον εις το ν α ι καί εις το ό χ ι;

Άραγε στάς Επαρχίας η Κυβέρνησις αρέσει,

και επιθυμούν να μείνει ή επιθυμούν να πέσει;

Κι αν επιθυμούν τοιαύτην σοβαράν ανωμαλίαν,

έχουν αφορμάς σπουδαίας, ή διά την ποικιλίαν:

Αλλά βλέπετε το πάθος δυστυχώς με παραφέρει

κι ίσως ες υμών κανένας "πώς δέν μούσκασες" προφέρει.

Δι' αυτό κι εγώ τον λόγον στρέφω στα της πρωτευούσης,

—της Βουλής κατ’ ευτυχίαν απερίγραπτον απούσης—

καί αρκούμαι να σας δώσω μόνον μερικάς ειδήσεις,

ίνα φέρετε κατόπιν και τας ιδικάς σας κρίσεις.

Καί εν πρώτοις: εκ θεάτρων ήτο πλησμονή εφέτος,

δεύτερον καθ’ εβδομάδα έψαλλεν ο Περικλέτος,

τρίτον είχομεν σπουδαίας στον στρατόν καινοτομίας,

τέταρτον σταν Φαληρέα ανθρωποϊπποδρομίας,

Είχομεν διαδηλώσεις και τινας ραβδοσκοπήσεις,

είχομεν των εισπρακτόρων συνεχείς αποπλανήσεις.

Είχομεν εφημερίδων πόλεμον κεραυνοβόλον

και αυξήσαμεν σπουδαίως τον λιμενικόν μας στόλον.

Και αφού εδόθ’ εις όλα αύξησις κι ευρυχωρία,

προσετεθησαν και άλλα στην Βουλήν μας θεωρεία.

Πλην σε σας και πάλι βλέπω επανήλθον λεληθότως,

ως να ήμουν κομματάρχης εκ των ιδικών σας πρώτος.

Αλλ' εγώ, απλούς πολίτης, μίαν χάριν θα ζητήσω,

έν εκ τόσων θεωρείων μοναχός να κατακτήσω,

να σας έχω αντικρύ μου, να γελώ και να καπνίζω,

κάποτε να σας θαυμάζω, κάποτε να σας σφυρίζω.

’Οκτώβριος 1883

 

Ανοίγομεν και την Βουλήν και με αφέλειαν πολλήν 

κηρύττομεν την έναρξιν της νέας περιόδου,

και βλέπομεν μετά χαράς τούς βουλευτές του κράτους

λαβόντας οδοιπορικά άνόδου καί καθόδου,

και εις το άκρον σκεπτικούς, άλλά και παχυτάτους.

Κι είναι πολύ παρήγορον μετά τινα άργίαν

να σας επαναλάβωμεν με σιδηράν υγείαν.

Κατά την άπουσίαν σας εξάμηνον και πλέον

το έθνος προς την πρόοδον ολοταχώς βαδίζει,

κι αν δεν σκεφθώμεν όλοι μας περί του τι πρακτέον,

πού θα το σπρώξ η πρόοδος κανένας δεν γνωρίζει.

Πρός τούτο η Κυβέρνησις εργάζεται συντόνως,

μα κι η αντιπολίτευσις εργάζεται συγχρόνως.

1898: Η επιβολή του διεθνούς οικονομικού ελέγχου στην Ελλάδα

Και πρώτον οικονομικώς κατάπριμα πηγαίνει,

εις τον προϋπολογισμόν περίσσευμα υπάρχει,

κι εις τον στρατόν μας ευτυχώς όλοι προβιβασμένοι

προσμένουν ανυπόμονα οργανωτήν Στρατάρχη.

Και όταν έλθει κι ο Βοσσέρ και ένα δύο άλλοι,

τότε συγχωνευόμεθα και΄Ελληνες και Γάλλοι.

Εξάλλου και το ναυτικόν αυξάνει οσημέραι

κι εντός ολίγου γίνεται πρώτον της Μεσογείου,

συνάμα καταφθάνουσι και άλλαι κανονιέραι,

αίτινες παρηγγέλθησαν παρά του Υπουργείου,

ενώ δέ μεγαλώνουσιν οι έθνικοί μας στόλοι,

συγχρόνως προβιβάζονται κι οι ναυτικοί μας όλοι.

Αίρεται, ως ακούομεν, και η κυκλοφορία,

καί τούτο κατορθώνεται υπό του υπουργείου....

μία φωνή ακούεται από τα θεωρεία:

«καί δεν μας λέτε τίποτε και περί του δανείου;».

Υπήρχε και ανέχεια χρηματική ολίγη,

αλλά κι αυτή, ως φαίνεται, μετ’ ού πολύ θα φύγει.

Με τις Δυνάμεις έχομεν αδελφικάς τάς σχέσεις

και την Ευρώπην κυβερνά ειρήνη κι ησυχία,

και φαίνεται επικρατεί εκεί μεγάλη ζέσις,

ώστε κι εμείς εις την τριπλή να μπούμε συμμαχία.

Αλλά το ζήτημα αυτό ακόμη συζητείται,

και πάντοτε υπομονή ολίγη απαιτείται.

Εγίναμε δε σύμμαχοι και της Αβησσυνίας

και είναι σαν θεότρελλος με μας ο Ιωάννης,

μας ζήτησε κι ένα γιατρό μετά πολλής μανίας,

κι ίσως γενή Πρωθυπουργός εκεί κι ο Δεληγιάννης...

Και είν’ αυτά παρόλ ντονέρ τεκμήρια προόδου...

Κηρύττομεν την έναρξιν της νέας περιόδου!

’Οκτώβριος 1884